به گزارش صدای دانشجو، به نقل از پایگاه اطلاع رسانی سازمان بسیج دانشجویی کشور، مجید ترابی در یادداشتی مطرح کرد:

آقای ظریف درنشست فراکسیون امید مجلس دهم گفتید که: مهم ترین اصل برای ما اجرای نظرات رهبریست.
سکاندار سیاست خارجی کشور شخص رهبر معظم انقلاب و نقش برجسته ی ایشان در زمینه ی قانونی وعملیاتی کاملا مشهود است.

آقای ظریف آیا این بود نظرات رهبر انقلاب درمورد سیاست خارجی؟
آیا شما که خود را سرباز رهبری می دانید به  تمام فرمایشات رهبری در مورد برجام عمل کردید؟
مگر رهبر انقلاب در پاسخ آقای روحانی در مورد برجام، لزوم رعایت مواردی را لازم ندانستند؛ پس چه شد، آیا به آنها اعتنائی کردید یا به وعده های پوشالی رفقای سالیان زندگانی خود در دوران دانشگاه اعتماد کردید؟
اینکه رهبری را سکاندار قلمداد کنید و بخواهید ضعف و ذلت دستگاه دیپلماسی خود را در زمین رهبری بیندازیدنشان دهنده ی ضعف مدیریتی و سواد دیپلماتیک شماست.
شما به چه جراتی می توانید از رهبری در ضعف دستگاه دیپلماسی خرج کنید.
مگر رهبر انقلاب نفرمودند نمی شود به طرف های بد عهد غربی که در چنگال صهیونیست هستند اعتماد کرد. مگر قرارنبود دولت ما یک قدم بردارد وطرف غربی یک قدم.
چرا دولت ایران با سرعت غیر قابل وصف به تعهداتش عمل کرد در حالی که غربی ها فقط به تعهدات کاغذی عمل کردند ولی درعمل با پیش بینی رهبری که فرموده بودند: غربی ها  به خصوص آمریکا با خدعه و نیرنگ به نحو دیگر از کاهش تحریم ها جلو گیری میکندـ. آیا این اتفاق راتجربه نکردیم؟
چطور توانستید به راحتی زحمت ۱۰ساله ی دانشمندان هسته ای را با سیمان قلب رآکتور در عرض چند روز پُر کنید اما حال که نوبت طرف غربی رسیده و ازتعهدات خود شانه خالی کرده، شما با نوع ادبیات خود بیشتر به این مورد توجه دارید که با صحبت های خود قلب طرف غربی را به دست بیاورید تا نکند کد خدای خود خوانده ناراحت شود، همین موضع گیری های ضعیف دستگاه دیپلماسی باعث گستاخ تر شدن آمریکاییها شده تا بتوانند با جسارت اموال ایران را غارت کنند.
از یادمان نرفته که در برنامه ی شبکه یک سیما در پاسخ به سوال مجری مبنی بر اینکه اگر غربی ها بعد ازاجرای تعهدات ما به بهانه های دیگر نظیر حقوق بشر و حمایت از تروریست به تعبیرخودشان وابعاد نظامی و...تحریم ها را دوباره اعمال کنند، چه خواهید کرد؟ آیا پاسخ شما این نبود که گفتید مردم فهیم ایران به ما اعتماد کنند، ما برای همه ی سناریوهای آمریکا غرب برنامه داریم وجلوی هرروزنه ای را می گیریم.
پس چه شد؟
این بود برنامه ریزی برای جلوگیری از خدعه ی دشمن؟ این بود جواب اعتماد ملت شریف ونجیب ایران؟
جناب ظریف گفتند که: اجازه بدهیم که باهم توافق کنیم/ برجام نه ۱۰۰است نه صفر.
اما شما پاسخ دهید دوباره  و در چه موضوعی می خواهید توافق کنید؟ مگر این توافق که کرده اید چه گُلی به سر مردم زده که می خواهید دوباره اجازه ی توافق بگیرید.
برجام  نه۱۰۰ است  نه‌ صفر.
می شود بفرمایید برجام چند چند است؟ به خاطر دارم آقای روحانی گفتند که: برجام بازی بُرد بُرد بود، سه گُل زدیم  و دو گُل خوردیم.
برجام چیزی در حد یک تلخند برای ملت بود تا لبخند.
حال که نوبت به عمل و اجرایی شدن وعده های خود رسیده اید و می بینید که چیزی ندارید و نمی توانید برجام  نافرجام را توجیه کنید و عملی کنید به این روی آورده اید که دوباره وعده وعید دهید و فرصت بخواهید.
آیا سه سال برای شما کافی نبود؟
شما در نام وزیر خارجه هستید اما عملا نخست وزیری می کنید.
به ما بگویید
چه شد آن ۱۰۰روز کذایی؟
ده ۱۰۰روز از آن وعده های زیبا گذشته یعنی بیش از هزار روز. آیا این برای شما ودولت تزویر وذلت کش کافی نیست؟
نکند دوباره میخواهید با رسانه های زنجیره ای خود فضای سیاسی کشور را به انتخابات سوق دهید تا فرصت و فضایی برای مطالبات به حق مردم ندهید؟
دولت تدبیر و امید هر روز دچار اشتباه محاسباتی می گردد، یک روز با وعده ی صد روزه می آید یک روز با بقچه ی خالی برجام.
یک روز ازاینکه دانشجو باید انتقاد کند صحبت می کنند و یک روز همان منتقد را به باد اهانت می گیرند و او را بی سوادِ تندروی انقلابیِ افراطیِ عصرحجریِ جنگ طلبِ بی عقلِ خشک مقدسِ بی شناسنامه ِ متحجرِ ِتازه به دوران رسیده ِ لباس شخصی خطاب می کند.
آیا این تدبیر وامیدی است که دولت با آن پُز می دهد؟
آیا نشاط اجتماعی این است که حقوق کارگران را دو درصد از نرخ تورم بیشتر کرده اید؟
آیا از حرکت بسیار زشت و زننده ی خود درروز کارگر خجالت نمی کشید؟
نکند کارگران را با نمایشگاه اشتباه گرفته بودید؟
آیا این بود احترام به اقشار مختلف جامعه؟
شاید، شاید جناب روحانی بعد از فرمایشات هاشمی رفسنجانی که فرمودند دیگر می توانند راحت سر بر بالین مرگ بگذارند وما را داغدار خودشان کنند بحمدالله گویا این خیالات در جنابشان زنده شده که می توانند برکرسی پدر اصلاحات بنشینند و برای آن برنامه دارند تا برای وضعیت اقتصادی مردم.
جناب روحانی فرمودند که دولتمردان حق دخالت در انتخاب رئیس مجلس دخالت ندارند.
جناب روحانی شما که حقوقدان هستید چرا؟
مگر قوه ی مقننه زیرمجموعه قوه ی مجریه است که بتواند دخالت کند.
ننگ باد برآن نماینده مجلسی که بخواهد با رأی مردم به مردم خیانت کند و درقانون گذاری وانتخاب اصلح برای ریاست آن جناحی فکر کند، وای برکسانی که بخواهند در تدوین قوانین اساسی کشور ملاحضات سیاسی وجناحی  را دخیل کنند و به منفعت مردم توجه نکنند، وای به روزی که آسانی اعتماد و سرمایه اجتماعی را به خرید و فروش بگذاریم.
جناب ظریف این شما بودید که گفتید: قبول کنیم که برجام تهدید بزرگ را از کشور دور کرد و ما باید از این فرصت استفاده کنیم.
به راستی که ترس در وجود شما ریشه دوانده است. هنوز فراموش نشده که شما با چه حالت و با چه ارتباطی قبل از پیروزی قطعی انقلاب از کشور خارج شدید و به کشور مورد علاقه ی خود سفرکردید و بعد از جنگ تحمیلی بازگشتید، حق دارید که از جنگ بترسید زیرا تا به حال توپ و تفنگ و آرپیچی ندیده اید و صد البته رشادت های شهدا و خانواده های آنها را به چشم ندیده اید که بدانید این تهدید نعمتی بود که حال عده ای بر مَسند قدرت تکیه بزنند و ندانند که این صندلی و این میز ها با خون شهید باکری ها وخرازی ها و صیاد شیرازی ها و...به دست آمده اند نه با مذاکره و نه با ترس و واهمه ی جنگ.
چطور به خود جرأت دادید مردم  شهید پرورراازتهدیدوجنگ بترسانید.
شرم برکسی که آیه ی
وعدوالهم مااستعطم من قوه ومن رباط الخیل تذهبون به عدوالله .......
رانادیده بگیردوبازبان بازنده های ازپیش باخته صحبت کندوازقدرت دشمن صحبت کند اما به نیروهای خود اعتماد نکند.
دولتمردان محترم
صدای انقلاب نوپاوشیرخواره راکسی نتوانست خفه کندولی این توافق صدای ملت ما را که در منطقه فراگیرشده بوددچارضعف کرد اماقطع نکرد.
شماودوستداران شماکه خدایی ناکرده حزب ا...وانصارا..و دولت های کنونی عراق و یمن وسوریه را که تروریست تلقی نمیکنندو مثل برخی مشاوران خود مثل سریع القلم نمی گوییدکه پول آزادشده خرج محورمقاومت نمیشود.
شما پول های ملت را آزادکنید وبعد برایش دستورالعمل صادرکنید واین را بدانید محور مقاومت با ایمان به خدا ورهبری امام خامنه ای پایدار می ماند نه با پول.
آقای ظریف این شما بودید که گفتید: امروز دیگر کسی ایران را تهدید نمی داند.
به شما می گویم که اشتباه می گویید، شما غلط می گویید.
ایران اسلامی برای دشمن خود تهدید است ،برای کسی که بخواهد برای این انقلاب و مردمش نقشه بکشد تهدید است، حال می خواهد اسرائیل باشد یا آمریکا،عربستان سعودی باشد یا هر دولت دیگری.
ایران برای کسانی تهدید نیست که خود برادرانه درکنار انقلاب اسلامی برای اعتلای نه شرقی ونه غربی خود تلاش می کنند، برای کسانی تهدید نیست که خود را وام دار و وفادار به نظام سلطه نمی دانند.
گفتید که باید طرف مقابل را برای اجرای تعهداتشان تحت فشار قراردهیم.
پیشنهادی دارم: حتی المقدور با دکتر عراقچی که ماله کشی و اصول آن را به خوبی می داند، فشارهای ایمیلی خود را ادامه دهید و صد البته از قدرت و فشار توئیتر و فیس بوک غافل نشوید بالاخره  دولت آمریکا باید بداند که دستگاه دیپلماسی ماهم می تواند فشار وارد کند آن هم فشار موثر ایمیلی. به نظر می رسد دکترین حضرتعالی و دکتر روحانی با توجه به  نرمی  رفتاربا غربی ها شدید ترین نوع فشار همین نوع از فشار باشد که جزخجالت چیزی برای دفاع ازخود ندارد.
حرفهای زیادی در سینه تک تک دانشجویان منتقد شعله ور است که این چند نکته فقط درمورد دستگاه دیپلماسی بود که به نظر چشم دولت است، چشمی که بینایی و نوری برای مردمش ندارد چه برسد به دستگاه های دیگر.
درپایان لازم میدانم این جمله ی امام خامنه ای را دوباره جهت یادآوری متذکر شوم که فرمودند:
کنار آمدن با دولت آمریکا ناگزیر، به معنی قبول تحمیل های آن دولت است.
ان تنصروالله ینصرکم و یثبت اقدامکم و انصرنا علی القوم الکافرین.
انتهای پیام/م