به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از دانا؛ با روی کار آمدن دولت دوازدهم و پیشنهاد یک فرد اصلاح طلب از سوی روحانی برای وزارت آموزش و پرورش، سهم خواهی های داخلی در این وزارت خانه شدت بیشتری گرفته است.

بطحایی در اولین اظهارات خود اعلام کرد که اصلاح طلب بوده و رویکرد اعتدالی را دنبال می کند. سیدمحمد بطحایی در دیدار با جمعی از معلمان به صراحت اعلام کرد: رویکرد من اصلاح طلبانه با مشی اعتدال است و خود را متعهد به اجرای تمامی برنامه های خرد و کلان دولت تدبیر و امید می‌دانم.

با وجود مدیران اصلاح طلب در وزارت آموزش و پرورش و تلاش انها برای بقا، جنگ قدرت در جریانات اداری، مدیران و تشکل های اصلاح طلبی آموزش و پرورش به جائی رسیده که حتی تحمل یکدیگر را نداشته و صحنه تخصصی ترین نهاد تربیتی و آموزشی کشور را تبدیل به میدان جنگ رسانه ایی و تصفیه حساب های درون حزبی خود کرده است.

تنزل وزارت خانه ای با ماموریت های فرادولتی به عناوین اصلاح طلبی و اصولگرایی از بزرگترین اشتباهات دولت ها بوده و قشری کردن فرهنگیان سبب بروز چالش های کاذب و غیر حقیقی می شود و شاهد این بوده ایم که بزرگترین صدمه و آسیب این اقدام در گام اول به معلمان و دانش آموزان و در گام دوم به خود دولت تسری پیدا کرده است.

با توجه به اینکه در چهار سال گذشته اعمال مدیریت رادیکال سیاسی در آموزش و پرورش به طور کلی تمامی مدیران و حتی معلمان با گرایشات اصولگرایی را به طور کلی از صحنه مدیریتی آموزش و پرورش خارج کرده، آنچه اکنون در آموزش و پرورش در حال وقوع است از اختلافات اصولگرایی و اصلاح طلبی پای خود را فراتر گذاشته و هم اکنون وارد فاز تقابل های درون حزبی شده است؛ تا جایی که برخی سرمشق جدایی داده و برخی از جریان های رسانه ای اصلاح طلبی به ویژه روزنامه های زنجیره‌ای علناً اعلام می کنند که از آموزش و پرورش ناامید شده‌اند. گروهی دیگر با عنوان وزرای ثلاث گوی سبقت را از دیگر رفقای خود ربوده و به دستور سازمان برنامه! حامی وزیر بی یار می شوند.

جالبترین اقدام این جریان ها علم کردن پرچم دادخواهی از اختلاس 8000 میلیاردی صندوق ذخیره فرهنگیان است (هرچند رقم های نهاییی نشان می دهد این اختلاس از 12 هزار میلیارد هم فراتر رفته است)جریان هایی که تا کنون در قبال این رقم بالای اختلاس در تاریخ کشور را بایکوت کرده و حتی در برخی موارد نام آن را تغییر می دادند امروز برای تخریب وزیر پیشنهادی وی را درگیر در پرونده اختلاس عنوان می کنند.

اما چیزی که از اهمیت بالایی برخوردار بوده این است که این دوران را فرهنگیان و معلمان فراموش نخواهند کرد، دورانی که جریانی با عنوان مجعول فرهنگیان اصلاح طلب، با از بین بردن ابهت اجتماعی آموزش و پرورش، چهره معلمان را تبدیل به افرادی گرسنه و عمله سیاسی جریانات کرده است. جریان هایی که معلمان را قربانی مطامع سیاسی خود کردند؛ اقدامات این جریان که البته برخی از سر دلسوزی و شاید ناچاری، سبب شدند با اسم معلم، دیگر قلم و کاغذ در ذهن مردم تداعی نشود و به جای آن نان و انتخابات تداعی شود.

در نهایت چه بطحائی، چه گزینه انجمن اسلامی معلمان، چه گزینه سازمان معلمان، چه گزینه مجمع فرهنگیان ایران اسلامی، چه گزینه ستاد فرهنگیان روحانی، چه گزینه مدیران ستادی آموزش و پرورش، چه گزینه حزب اتحاد، چه گزینه حزب اعتدال و توسعه، چه گزینه روزنامه اعتماد، چه گزینه صدای معلم، چه گزینه وزرای ثلاث، چه گزینه خود وزیر خوانده ها، چه گزینه صندوق ذخیره فرهنگیان، چه گزینه نمایندگان اصلاح طلب مجلس، چه گزینه ... توان بازگرداندن قطار آموزش و پرورش به ریل اصلی خود را ندارند چرا که هر کدام جبهه تخریبی سنگینی را در مقابل خود دارند و حتی با سهم پراکنی رضایت دیگران را نمی توانند کسب کنند.

در این بین به نظر می رسد زمان زیادی نخواهد گذشت که وزیر آموزش و پرورش هر کس که باشد اعلام می کند «خواستیم، اما نشد!».

سهم خواهی و سیاسی بازی در وزارت خانه های مختلف وجود داشته و کار اصلی را به حاشیه می کشاند اما وزارت آموزش و پرورش از آنجایی که مستقیماً درگیر حقوق معلمان و دانش آموزان بوده و جزء مراکز تاثیر گذار است، آسیب بیشتری را از اختلافات درونی جناح ها و سهم خواهی ها خواهد دید.

انتهای پیام/چ