به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو،عرصه فرهنگ و به ویژه سینما و تلویزیون سال هاست به فضایی برای رشد و پرورش چهره های تاثیرگذار یا همان سلبریتی تبدیل شده است و چه بسیار افرادی که از همین صدا و سیما جمهوری اسلامی ایران کار خود را شروع کرده اند و این روزها در رسانه های معاند فعالیت می کنند.
رسانه ملی اما هنوز و پس از سال ها تجربه نتوانسته سره را از ناسره تشخیص دهد و هنوز هم از بازیگران و کاگردانانی برای تولید آثارش استفاده می کند که از هم اکنون مشخص است به دنبال چه هستند و به کجا خواهند رسید.
چندی پیش خبری درباره پخش یک سریال در شبکه 3 سیما به گوش رسید؛ خبری که کارگردان اثر را علی ملاقلی پور معرفی می کرد و مضمون قصه را طنز.
تا اینجای کار همه چیز عادی به نظر می رسید تا اینکه در آستانه پخش سریال تصاویری از صفحه اینستاگرام آقای کارگردان در فضای مجازی پخش شد که در آن رسما به رهبر معظم انقلاب از سوی ملاقلی پور هتاکی شده بود.
 
شدت انتقادات آنقدر بالا گرفت که مدیران شبکه 3 ناچار شدند از پخش سریال صرف نظر کنند؛ ملاقلی پور اما حالا بعد از حدود 5 ماه از حواشی پیش آمده حرف هایی می زند که باید به آن پاسخ داد؛ پاسخی که البته باید آقایان رئیس و مدیر و صدا و سیما بدهند که نمی دهند!
 
در ادامه بیان چند نکته ضروری است:
علی ملاقلی پور از همان روزهای ابتدایی گذاشتن پایش به عرصه مستند سازی و سینما از همه چیز می نالید؛ از در می نالید، از دیوار می نالید، از بقیه می نالید و ... اما یک انتقادش کاملا به حق بود و آن انتقادش از آقازادگی و رانت بود.
کسی در این میان باید از خود علی ملاقلی پور سوال کند که اگر فرزند مرحوم رسول نبود کسی نگاهش می کرد؟ اگر پاسخ داد که «بله، حتما نگاهم می کردند!» آن بسیار استعداد های سینمایی و غیر سینمایی کسانی که فرزند فلان کارگردان و فلان بازیگر مشهور نبودند را رو میز قرار داده و به اون یادآور می شوم که «هرکجا نامش را آورده اند با عنوان «علی ملاقلی پور فرزند رسول ملاقلی پور بوده است»؛ پس خود علی ملاقلی پور نماد یک آقازاده در سینما و تلویزیون است که به اندازه خودش از نام بزرگ پدر، استفاده برده است.
این آقازاده ضد آقازاده بهتر است اتفاقاتی که طی 5 سال قبل برایش رخ داده را مرور کند تا بفهمد اگر پسر ملاقلی پور عزیز و محترم نبود، بخاطر جنجال های با دلیل و بی دلیلش حداقل اگر چند ماهی حبس نمی گرفت، حداقل دیگر کسی به او کارگردانی سریال اعطا نمی کرد.
 
 
فحاشی و توهین به رهبر معظم انقلاب چیزی نیست که افکار عمومی جامعه و نیروهای ارزشی به راحتی از کنار آن عبور کنند؛ آنهم از سوی کسی که نظام تا آرنج عسل اندود خود را در گلویش فشار داده و ملاقلی پور کوچک گازش می گیرد.
این توهین در زمانی رخ داد که آقایان ساده اندیش حوزه هنری و شبکه 3 و کل صدا و سیما خوش بودند که کارگردانی سریال را به یک آقازاده درست و حسابی داده اند؛ اما همین عدم شناخت ها و البته لابی بازی ها باعث می شود که بودجه صدا و سیما به جیب کسانی ریخته شود که در باطن ذره ای به مبانی نظام معتقد نیستند و اگر جایی حس کنند نیمچه حقی از آنها ضایع شده دیگر نه نمک می شناسند و نه نمکدان!
جالب اینجا که هیچ کس بعد از توهین آشکار وی به رهبری، هیچ برخوردی با وی نکرد و تنها سریالی که او کارگردانش بود پخش نشد؛ این یعنی کمترین کاری که مدیران صدا و سیما تحت فشار افکار عمومی انجام دادند!
بهتر است آقای ملاقلی پور نگاهی به سرنوشت دیگرانی که اقدامی مشابه وی انجام داده اند داشته باشد و ببیند که دیگر جایی در عرصه فعالیت ندارند، اما او همچنان مصاحبه می کند و از خودش دفاع های جانانه تحویل مخاطبان می دهد.
 
مرور رویداد 5 سال پیش در اینجا شاید خالی از لطف نباشد؛ در میانه بازی ستارگان جهان و ستارگان ایران در شهریور ماه سال 94 جوانی که روی تیشرت خود پوستر یک فیلم سینمایی را چاپ کرده بود، به وسط میدان ورزشگاه آزادی پرید و در میان بهت و حیرت بازیکنان بزرگ جهان فریاد های اعتراضی سر می داد.
 
 
بله، جیمی جامپ آن روز همان علی ملاقلی پور کارگردان سریال شبکه 3 سیما است؛ انسانی نامتعادل از نظر ذهنی که در روزهای قبل از جامپ میانه میدان فوتبال، در جلوی سینماها معرکه می گرفت، با مساعدت برخی آقایان قرار بود کارگردان سریال طنزی باشد که مخاطب آن خانواده ایرانی است! پس تو خود حدیث مفصل بخوان از این مجمل!!!
شاید اگر پس از حواشی پس فیلم سینمایی قندون جهیزیه (به کارگردانی علی ملاقلی پور) و حرکات عجیبش در میانه میدان آزادی و بازداشت چند روزه اش، حجت الله ایوبی معاون وقت سینمایی سفارش آقای آقازاده را نمی کرد و ملاقلی پور چندماهی آب خنک می خورد، متوجه می شد که عرصه فرهنگ جای انسان های نامتعادل روحی نیست؛ اگر چه نمونه های مشابه وی کم نیستند!
 
 
آنها که کتونی زرنگی ملاقلی پور را دیده اند، از ضعفش سخن می گویند و اینکه هیچ چیزش به هیچ چیزش نمی آید؛ البته معتقدم که همه چیز کتونی زرنگی به همه چیزش می آید؛ مالک فیلم نامه حوزه هنری است، پول ساخت را شبکه 3 داده، کارگردانش علی ملاقلی پور است و درست در شب پخش سریالش به شخص اول کشور و منصوب کننده روسای اصلی صدا و سیما و حوزه هنری (سازمان تبلیغات) توهین می کند! و حالا نیز می گوید که اختلافات در میان مدیران صدا و سیما باعث شد سریالم قربانی شود! 
 
 
قطعا همین یک سند برای سطح توهم ملاقلی پور کافی است که نمی داند خود با دست خودش چه بلایی بر سر اعتبار پدرش و البته نیمچه استعداد خودش آورده است.
 
 
برخی زمزمه ها که احتمالا به گوش ملاقلی پور هم رسیده حکایت از بده بستان هایی برای پخش سریال کتونی زرنگی دارد؛ اصلا شاید دلیل مصاحبه ملاقلی پور و طلب کارانه حرف زدنش نیز همین باشد که برخی به گوشش رسانده اند در حال پختن رئیس صدا و سیما برای پخش سریال پخش نشده اش هستند.
اولا آقای علی عسگری باید خود متوجه این معنا باشد که پخش سریال کتونی زرنگی ممکن است با واکنش هایی در میان اقشار مختلف مردم به ویژه طیف مذهبی روبرو شود که وی نمونه اش را علیه هیچ کدام از روسای سازمان ندیده است.
دوما اگر قرار است این سریال پخش شود بهتر است خود علی عسگری مسئولیت آن را بپذیرد نه مشاوران و معاونان و مدیران و روسای شبکه هایش! خودش دستور پخش دهد و خودش نیز عواقب آنرا تحمل کند؛ شاید این بدترین رسم در دوران مدیریت علی عسگری باشد که علاقه دارد تبعات اشتباهاتش را دیگران بکشند.
 
 
و نکته پایانی اینکه قطعا پخش این سریال ظلم به علی ملاقلی پور است و در مرحله بعد صدا و سیما؛ ملاقلی پور اگر پای تلویزیون بنشیند و سریالش را از آنتن شبکه 3 ببینید آنچنان توهم پیروزی گریبانش را می گیرد که دیگر هیچ کس حریفش نیست و این پایان زود هنگام ملاقلی پور کوچک خواهد بود و مظلوم بعدی نیز رسانه ملی است که مدیرانش هنوز میان مصلحت اندیشی و تدبیر و تصمیم درست، سرگردان و حیرانند.
انتهای پیام/