سه اپيزود از انتخابات رياست جمهوري تا انتخابات مجلس دهم

اپيزود اول؛

روزهاي پس از انتخابات 88 يكي از چهره هاي سرشناس فتنه 88 در يكي از رستورانهاي مشهد  طي مصاحبه اي  با نگارنده اين مقاله، گفت اصلاحات تا 10 سال آينده نمي تواند در عرصه سياسي كشور حضور قدرتمندي داشته باشد .

اين موضوع تحليل شگرف و عجيبي هم نبود چرا كه هر گروه يا سازماني كه اقدام به براندازي حكومت يك كشور نمايد طبق قاعده عقل و شرع  بايد اين موضوع را بپذيرد.

حضور چهره ي وابسته به فتنه در پاي صندوقهاي راي در انتخابات مجلس نهم آنهم بر خلاف تصميمات مردان در سايه ي اصلاحات حكايت از عزم جدي اين جريان براي بازگشت به دامان حكومت و صدالبته قدرت!! داشت.

انتخابات رياست جمهوي يازدهم، سنگ محك بسيار خوبي براي جريان دوم خرداد بود اما كانديداي آنها كه بيش از هركس به ميزان محبوبيت و مقبوليت جريان خود در افكار عمومي آگاه بود با نظر رئيس دولت اصلاحات به نفع "هيچكس" صحنه رقابت را ترك كرد.

پس از پيروزي دكتر حسن روحاني و سهم خواهي اصلاحات از ايشان، همگان متوجه نيات اين گروه شدند. تئوريسين دوم خرداد راي دكتر روحاني را مديون پايگاه  اجتماعي اصلاحات دانست اما هرگز نتوانست به اين سوال مهم پاسخ دهد كه اگر شما توانايي راي آوري داشتيد چرا خود در ميدان رقابت نمانديد؟و لذت فتح را تقسيم كرديد؟

اپيزود دوم؛

راهبرد هوشمندانه اصلاحات و كارگزاران ايجاد انشعاب در جريان اصولگرايي كشور است.

آيت الله اكبر هاشمي بهرماني كه با برچسب "انحرافي"، پيشتر دولت دهم را نشانه گرفته بود "افراطي گري و افراطيون" را به دايره لغات سياسي ايران اضافه كرد و البته اين برچسب جديد نه  تنها به فتنه گران 88 و 78 بلكه به جريان احساسي اصولگرايي چسبانده شد.

دوم خرداد اين راهبرد را موقعيت مناسبي براي تضعيف و تشكيك جريان اصولگرايي دانست و نقش مكمل را براي اين سناريو بازي كرد.

عدم درك صحيح برخي از جريان هاي اصولگرايي در زمينه تعاملات سياسي كشور و سناريوي بيان شده توسط كارگزاران و اصلاحات دو لبه ي قيچي هستند كه به بريدن سر اعاظم اصولگرايي در انتخابات مجلس دهم بسيار تا بسيار اميدوارند.

واقعيت صحنه ي سياسي كشور براي اصلاحات خوشايند نيست چرا كه عملا و پس از پيروزي دكتر روحاني، رهبري اين جريان آنهم با دوري از فتنه گران و قرابت با بدنه ي اجراي و پرچم اعتدال به تصرف رئيس دولت تدبير و اميد درآمده است و اين شكست جبران ناپذير براي دوم خرداد محسوب مي شود .

اكنون كارگزاران و اصلاحات با سياست تفرقه بينداز و حكومت كن در حال قطبيده كردن جريان اصولگرايي در آستانه انتخابات مجلس دهم مي باشند.

اصلاحات كه اكنون از جايگاه و شانيت اعتداليون ارتزاق مي كند اميدوار است بتواند اكثريت كرسي هاي مجلس آتي را در دست بگيرد و از طرفي اعتدال مي خواهد با ايجاد موازنه اي سياسي مجلس آتي را بصورت لويي جرگه _ متشكل از تمام گروهها _ تشكيل دهد.

اپيزود سوم؛

نگارنده بر اين اعتقادست كه با تمام تحليلها و تفسيرها اصولگرايان هم ظرفيت و پتانسيل و هم توانايي كسب اكثريت كرسي هاي مجلس دهم را دارند _ ويژگي كه دو رقيب سرسخت از آن بي بهره اند _  اما اين پيروزي نيازمند درك صحيح تمامي گروههاي اصولگرايي از وضعيت كشور مي باشد.

اعاظم و رهبران مذهبي و سياسي اصولگرايي نقش گسترده اي در  تشريح واقعيتهاي كشور جهت درك و معرفت بيشتر اعضاي تشكيلات خود و در نتيجه پيروزي يا شكست در انتخابات مجلس دهم را خواهند داشت.

در اين ميان نبايستي از رخدادهاي معمولي چون ديدار علي لاريجاني و آيت الله هاشمي خيالبافي هاي منفي داشت و آب به آسياب رقيب ريخت بلكه مي توان از اين فضاي ديپلماتيك نهايت استفاده را جهت افزايش سطح راي تك تك نامزدهاي اصولگرايي برد.

در اين ميان امثال علي لاريجاني بايستي نقش خود را در شكل گيري وحدت و خنثي نمودن سناريوي تفرقه ي اصولگرايان بخوبي ايفا نمايند كه البته از سياست مدار كاركشته اي چون او توقعي غير از اين نيست.

اصلاحات و كارگزاران در حال تلقين فضاي مصنوعي از صحنه ي سياسي كشور به اصولگرايان هستند تا شايد بتوانند واقعيت را تغيير دهند.

هرچند نگارنده اين مقاله معتقدست كه آنها رئيس مجلس آتي را كه متعلق و متضمن به جناح آنهاست در آب نمك خوابانده اند اما با پروپاگانداي رسانه اي در نظر دارند علي لاريجاني را از بدنه ي اصولگرايي جدا نمايند  چرا كه به اعتقاد آنها وي ظرفيت رقابت در انتخابات رياست جمهوري دوازدهم و رياست مجلس دهم را داراست بنابراين بايد وجاهت وي را در اذهان جريان حزب اللهي كشور از بين ببرند.

مسلما نتيجه انتخابات آتي مي تواند اصولگرايان و عيار هر كدام از آنها را مشخص كند و قطعا تاريخ انقلاب اسلامي مطالبه ي جدي از رهبران اين جريان خواهد داشت و در صورت قصور و منيت از آنها نخواهد گذشت.