دیروقت بود، داشت به خانه بر می گشت که آن دو نفر را دید که در تاریکی شب و در گوشه ای دختر جوانی را تنها گیر انداخته بودند و با ایجاد مزاحمت به زور از او می خواستند تا سوار ماشین شود. به غیرتش برخورد، جلو رفت برای نجات دختر، معلوم نشد تیزی لعنتی را کی از جبیش درآورد و بعد … همه جا خون بود!

از بچه های هیأت بود، علی را می گویم؛ علی خلیلی. همان طلبه ی جوانی که در نیمه های شب وقتی ایجاد مزاحمت اوباش برای دختران جوان شهرش را دید بی تفاوت نماند، می توانست او هم شانه هایش را بالا بیاندازد و مثل خیلی از ماها یک « به من چه!؟» بگوید و بعد هم برود ردّ کارش، اصلاً اینطوری شاید هنوز زنده بود و حالا داشت پیرهن سیاهش را برای عزا آماده می کرد، اما …

امر به معروف و نهی از منکر، دوفریضه ی الهی و از ارکان شرع مقدس اسلام، و ضامن رشد و رستگاری جامعه است، و این طوری ست که خداوند متعال در قرآن کریم متواتراً مسلمانان را به اهتمام به این دو فریضه امر می کند، و اصلاً مسلمانان را بهترینِ امت ها می داند چون به این دو عمل می کنند(آل عمران، آیه 110). معصومین و پیشوایان دینی ما هم بارها بر ضرورت احیای این دو امر مهم و بر اهتمام جامعه ی مسلمانان برآن تأکید کردند، تا آن جا که اباعبدالله؛ حسینِ علی ع اساساً مراد از قیام مبارک خود را در نامه ای خطاب به محمد حنفیه اصلاح امت رسول الله و احیای همین دو فریضه می داند. این نامه را که یک جورهایی وصیت نامه ی حضرت خطاب به برادر بزرگوارشان است شیخ عباس قمی به اسنادش در کتاب شریف نفس المهموم آورده است.

علی را می گفتم، بعد از شهادتش خیلی ها متأثر شدند، قلب بسیاری از مومنین شکست، بچه های هیأتی حسابی غصه دار بودند، از این که می دیدند هم چنان و بعد از هزار سال راه و رسم پیشوایشان و آرمان قیام تاریخ سازش هنوز مظلوم و مهجور است. این طوری بود که نمایندگان مردم در مجلس شورا آستین بالا زدند برای تصویب طرحی در حمایت از آمرین به معروف و ناهیان از منکر، ماجرا اما به خیلی سال پیشتر بر می گشت، به همان سالهای آغازین پیروزی انقلاب 57 و به همان روزهایی که نمایندگان مردم در مجلس خبرگان قانون اساسی مشغول نگارش آن بودند؛ اصل هشتم؛ اصل هشتم قانون اساسی بیان می کند:” در جمهوری‏ اسلامی‏ ایران‏ دعوت‏ به‏ خیر، امر به‏ معروف‏ و نهی‏ از منکر وظیفه‏ ای‏ است‏ همگانی‏ و متقابل‏ بر عهده‏ مردم‏ نسبت‏ به‏ یکدیگر، دولت‏ نسبت‏ به‏ مردم‏ و مردم‏ نسبت‏ به‏ دولت‏. شرایط و حدود و کیفیت‏ آن‏ را قانون‏ معین‏ می‏ کند. ” نمایندگان مردم در حقیقت بدنبال تصویب قانونی بودند که تعیین شرایط و حدود و کیفیت این بند مترقی از قانون اساسی را تبیین کند.

آمنه بهرامی، دختری که در سال 83 و در پی یک ماجرای عشقی یک شبه تمام زیباییش را از دست رفته می دید، یک روانی از خدا بی خبر روی صورت آمنه اسید پاشیده بود! حکم دادگاه معلوم بود: قصاص! اما ناگهان قشقرقی برپا شد، دار و دسته ی رییس جمهور وقت با شلوغ کردن ماجرا و طرح مسایل حقوق بشری و این مزخرفات دست آخر آمنه را وادار کردند تا از حق خود برای قصاص مجرم کوتاه بیاید، هم چنان که رییس جمهور وقت_ محمد خاتمی بعدها در صفحه شخصی اش نوشت:« امروز وقتی در خبرها آمد که «آمنه» در کمال بزرگواری، آموزگاری کرد و از حق قصاص خود گذشت بر همه ثابت شد که در برابر سنگدلی و بی‌آزرمی و نفرت‌پراکنی و خودخواهی و کینه‌توزی هنوز می‌توان از مهربانی، شرافت و احترام به زندگی، دیگرخواهی و بزرگ‌منشی هم سراغ گرفت و …» از این حرفها! شاید آن روزها اگر آن حکم قصاص اجرا می شد این ماجرا اینقدر کِش پیدا نمی کرد.

ده سال گذشت و بازهم داستان اسیدپاشی، این بار در اصفهان، و درست در روزهایی که مجلس محترم شورا طرح حمایت از آمرین به معروف را در دست بررسی داشت. رسانه های معاند این بار هم دست به کار شدند، هرچند با سناریویی تازه: حمله به امر به معروف و نهی از منکر! بلافاصله شبکه های اجتماعی پر شد از انواع حرف ها و شایعات، درباره ی علت و انگیزه ی عاملین این جنایت، و حدس و گمان های بی پایه و اساسی که بی هیچ گواه و منطق مستدلی این فریضه ی الهی را آماج لجن پراکنی ها می کرد، هرچند در همان فضای مجازی هم متدینین و هیأتی ها با منطقی روشن این اتهامات را رد می کردند و می گفتند عزاداران آل الله که حالا هزار سال است بر مصایب یک مادر و دختر _ فاطمه و زینب سلام الله علیهما ناله می کنند امکان ندارد امروز مرتکب هم چه جنایاتی شوند.

بهرحال اما قصه از وقتی جالب‌تر شد که چند خبرگزاری وابسته به دولت هم در اقدامی مشکوک با انعکاس موضوع، همین خط خبری را در پیش گرفتند. و بعد روزنامه های زنجیره ای هواخواه دولت، که دست بر قضا اغلب همان هواداران دولت سال 83 هستند!

کاریکاتور خبرآنلاین با عنوان تفکر اسیدی! توضیح لازم دارد؟!

« مبادا فردا تحت لوای امر به معروف در جامعه ناامنی ایجاد شود» این سخنان رییس جمهور محترم همه را شوکه کرد! آن هم درست در اوج معرکه ای که رسانه های معاند به بهانه ی اسیدپاشی علیه این دو فریضه ی الهی به پا کرده بودند. ایشان هم چنین در ادامه ی افاضاتشان در زنجان با بیان این که « فقط بدحجابی منکر نیست» بورسیه های غیرقانونی و رشوه خواری را هم منکر دانستند.

تصور این که نویسندگان نطق رییس جمهور محترم و بعضی زنجیره ای های هواخواه ایشان به طور «تصادفی» در پازل دشمن بازی می کنند کمی نامعقول است. خاصه این که می دانیم همین جماعتی که امروز آتش بیار حمله ی ناجوانمردانه به این دو فریضه ی الهی هستند اغلب از آتش بیاران فتنه ی امریکایی-اسراییلی 88 هم بودند، همان فتنه ای که آشوبگران در عاشورای حسینی کف می زدند و می رقصیدند و عزاداری های ما را به استهزا می گرفتند، و حالا در حال حمله به رکن رکین مرام حسین علیع و آرمان قیام ایشان هستند.