روز دانشجو، روز ایستادگی در برابر ظلم در برابر استعمار و زورگویی ، اری روز دانشجو یعنی مقاومت یعنی ایثار یعنی از خوگذشتگی به معنا واقعی کلمه یعنی شهادت.

آن روز ها ما نبودیم 16 اذر سال 1332 اری نبودیم و ندیدم دانشجو های دانشکده فنی دانشگاه تهران را ، خون هایی که کف طبقه اول دانشکده ریخته شد ان روز ها از کف و سوت و خنده خبری نبود در روز دانشجو ، چرا چون قندچی ها و بزرگنیا ها و شریعت رضوی ها بی جان به زمین افتادند گناهشان چه بود جزء اعتراض به طاغوت ، جزء اعتراض به ظلم جزء اعتراض به دخالت های امریکا اری باز هم امریکا مثل این که این امریکا دست بردار نیست از جان ایرانیان.می گویند چرا امریکا؟ ان روز ها قرار بود نیکسون بیاید به ایران ، نیکسون معاون رئیس جمهور امریکا را می گویم.امده بود تا نتایج پیروزی سیاسی امید بخشی را که در ایران نصیب طرفدارا تثبیت اوضاع رابطه با امریکا را شده بود را ببیند.

دانشجو اعتراض داشت ، حرف داشت برای گقتن ، حق داشت برای گرفتن ، دغدغه داشت برای پرداختن به جای ان گلوله های سربازان مزدور رژیم ظالم شاه نصیبشان شد.جالب واقعه این است که امد دو روز بعد از شهادت ؛امد نیکسون نماینده آیرنهاز امد و گرفت دکترای افتخاری حقوقش را اری دکترای حقوق……. گرفت ان را در دانشگاهی که هنوز خون شهدای ان خشک نشده بود.

وظیفه ما چیست ؟ باید روز دانشجو جشن بگیریم و بخندیم و با کف و سوت و موسیقی سالگرد شهادت دانشجویان را برگزار کنیم یا نه با عمل خود با ایستادگی در برابر ظلم و تزویر و امریکا ان شیطان بزرگ دوران روح شهیدان 16 اذر سال 1332 را خوشحال سازیم.

دانشجو باید روحیه امریکا ستیزی خود را حفظ کند،شعار مبارک مرگ بر امریکا نباید با سیاست های غلط به فراموشی برود،ایستادگی و دفاع از کشور مقابل استکبار جهانی باید با قلم های دانشجویان تقویت بشود ،دانشجو باید ارمان خواه باشد برای دفاع از ارمان ها باید مجاهدت کند.