آیا فتنه ادامه دارد!

آری! حماسه 9 دی 88  را باید روز همراهی با ولایت و خروج مقام معظم رهبری از غربت چندین ساله در میان محبان جاه و مقام نامید. واقعیت این است که فتنه 88 از انتخابات همین سال آغاز نشد، تخم این فتنه از سال های پس از رحلت امام خمینی در دل برخی کاشته شده بود و باید جایی این دمل چرکی دهان باز می کرد. جدی ترین آثار این دمل چرکین، سال 84 در پیکره برخی جاه طلبان و بسیاری به اصطلاح نخبگان سیاسی منتصب به مراکز قدرت نمایان شد. موضوع از اینجا آغاز شد که پس از سال ها که روحیه استکبار ستیزی، آزادی خواهی، توسعه متوازن اسلامی و عدالت خواهی در میان برخی عناصر قدرت کمرنگ شده بود، در انتخابات 84 این شعارها بر اساس آموزه های امام خمینی (ره) و رهبر معظم انقلاب اسلامی مجدد مطرح گردید. جایگاه تجمل گرایی، قدرت طلبی، و ... بشدت تخریب شد و جای آن را ساده زیستی و انقلابی گری پر کرد، بر ایدئولوژی انقلاب اسلامی پا فشاری شد، عدالت خواهی، ساده زیستی، استکبار ستیزی و مبارزه با فساد خواسته مردم شد.

این انتخابات برای برخی آقایان ریشه دار در قدرت ناخوشایند بود و تمام بافته های خود را در سالهای گذشته بر باد رفته می دیدند، رهبر معظم انقلاب اسلامی هم این حرکت مردم در پاسداشت شعارهای انقلاب اسلامی و زنده کردن مجدد آنها را ستودند. آری! حمایت همه جانبه رهبری از انتخاب مردم در سال 84 برای برخی قدرت طلبان ناخوشایند بود، سکوت معنی داری در بسیاری از نخبگان سیاسی و افراد موثر در قدرت بوجود آمد، برخی نیز دشمنی های خود را با این انتخاب مردم از همان روز نخست آغاز کردند. رهبر انقلاب را هم به حامی انتخاباتی احمدی نژاد متهم کردند و عیب های دولت را نیز به پای رهبری می نوشتند تا در آینده بتوانند بر فتنه ای که در حال شکل گیری بود پیروز شوند. حمایت های رهبر معظم انقلاب از دولت جدید هر چند توسط احمدی نژاد قدر دانسته نشد اما آغاز یک غربت برای رهبر انقلاب بود، غربتی که اگر نبود حضور پر شور مردم در 9 دی 88 تا کنون هم ادامه پیدا می کرد.

در این میان، روزهای منتهی به انتخابات، دلسوزان انقلاب نگران فتنه ای بودندکه در حال شکل گیری بود. همه جا سخن از این بود انتخابات فارغ از پیروزی یکی از کاندیداها به صحنه درگیری و رودرویی با نظام تبدیل خواهد شد. همه داغ دیده های سال 84 از داخل و خارج بسیج شدند تا این انتخابات منجر به انقلاب جدید (انقلاب رنگی) در ایران شود و یا اینکه حداقل قدرت به دست سیاسیون قبل از 84 بیافتد. آقایان قبل از انتخابات با ارسال نامه به رهبری، تشکیل جلسات مکرر با صاحبان قدرت و اطرافیان، ارتباطات گسترده با کشورهای دشمن انقلاب، استفاده از تمام راهکارهای ارائه شده برای انقلاب های رنگی تلاش کردند فضای کشور را برای فتنه بعد از انتخابات آماده نمایند. این جریان به گونه ای مدیریت شد که حتی کاندیداهایی که از آنها انتظار نمی رفت در باتلاق این فتنه نقش ایفا کنند. در نهایت اصل تقاضا از رهبر انقلاب یک چیز شد و آن اینکه منتخب مردم توسط رهبری کنار گذاشته شود و انتخابات باطل اعلام گردد. بسیاری از نخبگان سیاسی و عناصر درگیر در قدرت نیز تلاش داشتند تا به رهبر انقلاب القا کنند که ابطال انتخابات جای فکر کردن دارد. سکوت ها، فشارها، جلسات و نامه ها، لشکرکشی های خیابانی، ایجاد درگیری و آشوب، باز کردن فضا برای حضور دشمنان قسم خورده انقلاب همه و همه برای این مسئله بود که این خواسته به طور غیر قانونی بر رهبر انقلاب تحمیل شودد. اوج غربت و تنهایی رهبر معظم انقلاب از اینجا آغاز شد. اما رهبر انقلاب اسلامی یک تنه و با اتکاء به خداوند متعال مقابل این خواسته نا به حق ایستاد و خواستار پیگیری خواسته های آقایان از مجرای قانون شدند.

این غربت و تنهایی توسط بسیاری از مسئولان، متولیان، نخبگان سیاسی و حلقه های قدرت دیده نشد و برخی از آن خرسند بودند. از اینجا بود که بسیاری از  مردودین و مشروطین و ساکتین به ملت شناسانده شدند و باید بگوییم که قبول شدگان در این عرصه هم نمره خوبی نگرفته بودند. در چنین شرایطی مردم انقلابی و ولایت مدار با حضور گسترده خود در راهپیمایی روز 9 دی و با پافشاری بر خط ولایت و رهبری و اعلام نمرات منفی آقایان، این غربت را شکستند و خواستار حرکت در راستای فرمایشات رهبری ( حرکت در مجرای قانون) شدند. آری! ارزش 9 دی را باید در همراهی مردم با ولایت و پایبندی آنها به پیمان با اسلام و انقلاب اسلامی باید جستجو کرد. اینجا مهر «باطل شد» بر همه خواسته های نامشروع و غیر قانونی زده شد و نشان داد نخبگان سیاسی و حلقه های قدرت نمی توانند فراتر از انقلاب اسلامی و خط ولایت و رهبری حرکت کنند. در این میان مخالفان ساکت شدند اما تلاش هایشان برای پیشبرد اهداف ضد انقلابی با همکاری گسترده با غرب در حال ادامه است.

فتنه های جدید در حال پایه ریزی است، اگر امروز مراقب نباشیم، شاید فردا دیر باشد!

امروز همچنین جریان هایی در حال پاشیدن تخم فتنه های جدیدی در کشور هستند. فاصله انداختن بین نسل جدید انقلابی کشور با نیروهای نسل اول انقلاب مانده در مسیر از جمله این موارد است. عده ای با تکیه بر اصطلاحاتی که مرز بندی بی مورد، میان مدافعان انقلاب سلامی و رهبری بوجود می آورد، تلاش دارند فضایی ایجاد کنند که این فضا خواسته یا ناخواسته در همان راستای فتنه 88 و بلکه بدتر از آن است. مگر نه اینکه رهبر انقلاب می فرمایند این کشور متعلق به شما جوانان انقلابی است و من به شما امیدوارم. مگر نه اینکه در اسلام پایبندی و وفاداری به اسلام، انقلاب اسلامی و ولایت اساس است و جوان و پیر بودن ملاک نمی باشد؟ چرا در چنین شرایطی افرادی با عنوان تازه به دوران رسیده ها نگرانند؟ ما خودمان پیر این راه هستیم شما نگران نباشید؟ و ...  آیا جز این است که این اقدامات منجر به عمق بخشیدن به فاصله بین نیروهای موثر در انقلاب با نیروهای انقلابی جوان خواهد شد؟ به نظر می رسد جدا کردن نیروهای جوان انقلابی از دفاع از ارزشهای انقلاب اسلامی و در مقابل سابقون قرار دادن آنها آتش تهیه برای بروز فتنه هایی خواهد شد که در سالهای آینده خود را نمایان خواهد کرد. البته شکی نیست سابقون تا زمانی که در راه اسلام و انقلاب و در خط ولایت پایدار باشند مقرب ترند، اما این به معنای بیمه شدن آنها در سالهای آینده نخواهد بود. باید امروز از رویش های انقلاب حراست کرد و همچنین ریزش ها در این مسیر را مورد توجه قرار داد و با استفاده از تمام ظرفیت انسانی کشور در راه اسلام و ولایت گام برداشت. الگوی حکومت اسلامی جهانی زمانی به دنیا معرفی می شود که بر تمام توان کشور تکیه کرد و از تفرقه افکنی دوری نمود. (لازم به ذکر است بیشتر افرادی که هم اکنون در حال فراهم کردن شرایط اولیه برای فتنه های آینده هستند اعتقادی به فتنه 88 نداشته و برخی نیز در شک و تردیدند که بحث در این خصوص را به فرصتی دیگر می سپاریم.)

ابراهیم محمدی منش