ورود جدي ايران به عرصه‌ي فضا و فناوري فضايي را مي‌توان با پرتاب ماهواره‌ي اميد و قرارگيري آن در مدار بيان کرد. دست آوردي که حيرت ساير کشورها را برانگيخت. در جريان ساخت اين ماهواره ابتدا قرار بود ماهواره‌اي با همکاري کشور هند ساخته شود که با فشار رژيم صهيونيستي و آمريکا بي نتيجه ماند. پس از آن قراردادي با روسيه تنظيم شد. در خلال همين قرارداد کشور روسيه با توهين با متخصصين ايراني برخورد مي‌کرد. به طوري که مدل مهندسي ماهواره را از فاصله 10 متري براي آنها به نمايش مي‌گذاشتند. بعد از اين دوره متخصصان ايراني به اين نتيجه رسيدند که بايد خودشان دست به کار شوند. در ابتدا روس‌ها با تمسخر گفتند: شما که نمي‌توانيد ماهواره بسازيد، اگر هم بسازيد ما بايد پرتاب کنيم که خوب ما اين کار را نمي کنيم! بعد از آنيکه ماهواره پرتاب شد اولين کشور خود روس‌ها تبريک گفتند و اذعان کردند که يک شبه معجزه اتفاق افتاد. پس از آن، اين فناوري به مرور کامل تر شد و به ارسال موجود زنده به فضا و برگشت آن که اهميتي استراتژيک دارد و همچنين ماهواره فجر که اخيرا در مدار قرار گرفت و ماواره‌هاي پيشرفته‌تري که هنوز پرتاب نشده‌اند، انجاميد. فناوري فضايي بسيار حياتي و مهم است و در عين پيشرفت‌هاي قابل ملاحظه‌اي که تا الآن کسب کرده‌ايم، همچنان بايد با قوت به توسعه اين فناوري بپردازيم. از دلايل اين مدعا اين است که امروزه تبادلات بانکي از طريق ماهواره‌ها انجام مي‌شود و متاسفانه هنوز سطح فناوري فضايي کشور ما پاسخگوي نياز ما نيست لذا خصومت ورزي دشمن در مورد انجام تبادلات حساس بانکي و... مي‌تواند کشور را با مشکلات بزرگي مواجه کند. همچنين بايد به توان ايجاد سرمايه در اين حوزه نيز دقت نمود. درست است که فناوري فضايي پر خرج است اما هم لازم است و هم مي‌تواند سرمايه آفرين باشد. فرض بفرماييد اگر همين نياز تبادلات بانکي توسط کشور خودمان تامين شود، آي کشورهاي اطراف ما که قطعا به ما نسبت به دشمنان مشترکمان نزديک تر هستند، رفع اين نيازشان را بر عهده ما نخواهند گذاشت؟ اين مسائل نشان دهنده ظرفيت سرمايه آفريني توسط حوزه فضايي مي باشد. لازم به ذکر است که کشوري مثل امارات همزمان با شروع فعاليت هاي فضايي ما، سرمايه گذاري 5.5 ميليارد دلاري براي طرح ارسال انسان به مريخ را آغاز کرد و به همين منظور سعي به جذب متخصصان کشورهاي ديگر نمود که با تصميم اخير دولت در مورد سازمان فضايي و به هم زدن انسجام آن و کاهش سطح مديريتي آن، خوف مهاجرت متخصصان کشور به چنين کشورهايي نيز مي‌رود. اين حوزه جزء علوم و فن‌آوري‌هاي برتر(high technology) مي باشد  لذا هر پيشرفت و فعاليتي در اين حوزه موجب توسعه و پيشرفت ساير علوم مانند برق، مکانيک، مواد، کامپيوتر و... نيز مي‌شود. پيشرفت هايي که اگر نيازهاي سطح بالاي مربوط به حوزه فضايي نبود، هيچ وقت محقق نمي شد. مسئله مهم ديگر ماهواره هاي مخابراتي و تلويزيوني مدار زمين آهنگ مي‌باشد. ما براي اينکه بتوانيم شبکه هاي خودمان را در ساير کشورها به نمايش بگذاريم به اين ماهواره ها نيازمنديم. علت اينکه شبکه هاي ما مثل پرس‌تي‌وي تحريم مي‌شوند و در بسياري از کشورهاي اروپايي و آمريکا قابل دريافت نيستند، همين است. لذا اين مسئله هم بر اهميت گسترش فناوري فضايي تاکيد دارد. تا به امروز مسير زيادي را پشت سر گذاشته‌ايم و همچنان بايد ادامه دهيم تا به دست آوردهاي بزرگ‌تري که بعضي از آنها در سند جامع علمي کشور هم مشخص و بيان شده است، دست پيدا کنيم و از دانش و تخصص متخصصين همه رشته‌هاي مرتبط با اين حوزه مثل برق، مکانيک، مواد، کامپيوتر، هوافضا و... مي باشد در راستاي نيل به اين اهداف حياتي و اقتدار آفرين بهره گيريم.

میلاد چهاردولی؛ دانشجوی هوافضا دانشگاه امیرکبیر