در یازدهمین ماراتن ریاست جمهوری حسن روحانی توانست با مطرح کردن برخی شعارها به رای حداقلی دست یابد، پیروزی حداقلی که درجواب تهمت یاوه گویان به خوبی نشان داد که از رای ۷/. درصدی همچون ناموسش به عنوان حق الناس حفاظت می کند و بی شک آنچه موجب رجوع مردم به روحانی شد ارائه شعارهایی از قبیل: «چرخ سانترفیوژها باید بچرخد اما چرخ زندگی مردم نیز باید بچرخد»، «من سرهنگ نیستم، من حقوقدان هستم»، «دانستن حق مردم است» و «پرهیز از دروغگویی و صداقت» بود.
اما متاسفانه باید گفت که با گذشت قریب به دو سال، هیچ یک از شعارهای مطرح شده تحقق نیافت و دولت نه تنها موفق به چرخاندن سانترفیوژها نشد بلکه تعطیلی آن نیز تاثیری در زندگی و معیشت مردم نداشت و در این زمینه دولت ترجیح می دهد تا مردم از طریق رسانه های صهیونیستی در جریان مذاکرات قرار بگیرند و به ا بکارگیری امنیتی ترین کابینه تاریخ جمهوری اسلامی با منتقدین برخورد می کند.
روحانی در اولین نشست تلوزیونی دولت قبل را آماج تهمت هایی قرار داد و به صراحت اعلام کرد که خزانه خالی است، فارغ از نتیجه منفی اتخاذ چنین موضع گیری که تیم مذاکره کننده را در انفعال سیاسی قرار می دهد این قبیل صحبت ها محل نقد دولت قرار گرفت و اقتصاددان ها صحبت های روحانی را خلاف واقعیت عنوان کردند و این پایان ماجرا نبود و هر از گاهی صحبت های مشخصی در مقاطع مختلف توسط دولت راستگویان مطرح می شد که بعد از چند روز خبر از عدم صحت آن ها به گوش می رسید که آخرین مورد آن دیروز در مجلس شورای اسلامی با اعتراف وزیرکشور به ادعای کذبش صورت گرفت.
چندی پیش روزنامه های زنجیره ای نزدیک به دولت جهت موج سواری بر تخلفات صورت گرفته رحیمی رییس دیوان محاسبات وقت و کمک وی به ستادهای انتخاباتی نمایندگان سعی داشتند آن را متوجه اصولگرایان کنند که مواضع عبدالرضا رحمانی فضلی خوراکی جدید برای دروغ پراکنی آن ها فراهم کرد. دروغی که حتی صدای اعتراض برخی نمایندگان حامی دولت را نیز در آورد.
ادعای کذب وزیر دولت راستگویان دلیل محکمی بود که نمایندگان خواهان حضور وی در مجلس شورای اسلامی شده و منتظر پاسخگویی وی به ادعاهایش باشند.
سناریوی از پیش تعیین شده رحمانی فضلی بر غیرعلنی کردن جلسه بود تا بتواند به نحوی در افکار عمومی از واقعیت فرار کند که درخواست وی با مخالفت نمایندگان منتقد دولت روبرو شد.
فضلی در صحبت هایش عنوان می کند که برخی رسانه ها از صحبت های وی سوء استفاده کرده اند و آن را به نحوی دیگر منتشر نمودند که بار حقوقی و معنای آن تغییر کرده است و اصلا منظور وی شکل گیری این مجلس از پول نامشروع نبوده است.
بی شک اعتراف جالب وزیر کشور بر ادعای کذبش و دروغ مطرح شده به مراتب بهتر و موجه تر از توجیه حرکت اشتباه و تهمت زدن وی به نمایندگان است اما توجه به سه نکته در این منظر حائز اهمیت است:
۱-چرا وزیر کشور دولت تدبیر و امید باید به نحوی در صحبت بی تدبیری کند که برخی بتوانند از آن در جهت سوء استفاده و زیر سئوال بردن ارکان نظام مقدس جمهوری اسلامی چه در داخل و چه در خارج از کشور استفاده کنند و برای ناامید کردن مردم از نظام حاکم تلاش کنند.
۲-براساس ادعای وی مبنی بر اینکه از اظهارات من سوء استفاده سیاسی شده و به انحراف کشانده شده است، کدام رسانه ها از این مطلب وزیر کشور دولت راستگویان سوء استفاده کرده اند و سعی در برداشت سیاسی نمودند؟ آیا غیر از این است که روزنامه های زنجیره ای دست به این اقدام غیر اخلاقی زدند که هم از لحاظ سیاسی و فکری نزدیک به دولت هستند و همچنین تقریبا هرروز با یک وزیر گفت و گوی اختصاصی دارند؟ و ادامه همکاری با چنین افرادی که به بدیهی ترین اصول اخلاقی اسلام و رسالت خبرنگاری پایبند نبوده خود نمی تواند محل شبهه و ابهام برای مردم باشد؟
۳-چرا رحمانی فضلی قبل از احضار به مجلس و پس از آنکه مورد سوء استفاده رسانه ها قرار گرفت به صورت رسمی عذرخواهی نکرد و از مراجع رسمی درصدد شکایت از شایعه پراکنده کنندگان برنیامد؟
۴-ای کاش تمامی مسئولین دولت راستگویان به خصوص سخنگوی دولت جرات و جسارت امروز وزیر کشور را داشتند و بجای توجیه اشتباهات و دروغ هایی که در افکار عمومی مطرح می کنند از مردم عذرخواهی کرده و در سال «دولت و ملت، همدلی و همزبانی» بجای اتکا برنقطه ای نامعلوم و ابهام برانگیز به مردم اعتماد کرده و در تمامی امور به خصوص مذاکرات هسته ای با ارائه «فکت شیت» مذاکرات با مردم به زبان صداقت صحبت می کردند که بی شک آنچه که موجب پیشرفت و حرکت روبه جلوی دولت و نظام خواهد شد حمایت رهبری و مردم از دولتمردان است که این امر تنها بر پایه صداقت مسئولین محقق خواهد شد.