نوزدهم الی بیست و‌سوم اردیبهشت ماه ، استان اصفهان ، همایش ملی نشریات و کانون های دانشجویی .
همایشی که به گفته برگزار کنندگانش با هدف ارتقا سطح دانش رسانه ای ، افزایش اطلاعات تخصصی کارشناسان و فعالان فرهنگی و علمی و انتقال تجارب مسئولان فرهنگی و‌نشریات دانشجویی شکل گرفت .
اما حقیقت این است که پس از گذشت سه روز ، ما عمل مؤثری در راستای شکل گیری این اهداف ندیدیم . و هرآنچه بود صرفا تشکیل چند کلاس فرمالیته و بدون تاثیر بود .
متعجب شدیم ! پس هدف از برگزاری همایشی به این‌ وسعت آن هم با متحمل شدن هزینه های آنچنانی چیست ؟
نمیدانم چه دلیلی وجود دارد که همیشه در ایام نزدیک به انتخابات چنین گردهمایی های بزرگی شکل میگیرد !
هر چند، جناب آقای دکتر میرزاده ریاست محترم دانشگاه آزاد اقداماتی را مبنی بر جلوگیری از دخالت دانشگاه آزاد مبذول فرموده اند ، اما با نگاهی به سابقه ی این دانشگاه می توانیم پی ببریم که این هم صرفا یک عمل فرمالیته بیش نیست .
لازم میدانم یادآور کنم که در سال ۸۸ آقای حسین امیدوار ، مشاور جناب عبدالله جاسبی مستقیما طی بخشنامه ای به نمایندگان دانشجویی و اساتید توصیه کردند که با ستاد میر حسین موسوی همکاری به عمل آورند .
اما ظاهرا با تغییر ریاست این دانشگاه رویه به شکل دیگری تغییر پیدا کرده و تصمیم دارند زین پس به طور غیر مستقیم دعوت های خود را به عمل رسانند . حال چگونه ؟
روز یکشنبه نوزدهم اردیبهشت ماه جناب دکتر طاها هاشمی ، معاون فرهنگی و اجتماعی دانشگاه آزاد اسلامی کشور در نطق افتتاحیه همایش فرمودند که بنا را بر توسعه و ایجاد کانون های جدید نهاده اند و از تشکل ها و‌فعالیت های دانشجویی حمایت حداکثری به عمل می آورند .
خب...اینها سخنان بسیار زیباییست... و هر شنونده ای را به تشویق ایشان مجاب می کند .
اما با نگاهی به عملکرد دوگانه این نهاد عریض و طویل نظر همگان عوض میشود .
چندی پیش بود که دانشگاه آزاد طی بخشنامه ای اقدام به محدود سازی بسیج دانشجویی کرد .
اگر سیاست دانشگاه بر پایه حمایت از تشکل های دانشجویی نهادینه شده پس معنی این محدود سازی چیست ؟
فرمودند : از ایجاد کانون های جدید حمایت میکنند . سؤال این است : این کانون های جدیدی که مد نظر ایشان است چه نوع تفکراتی دارند ؟ تفکراتی همسو با بسیج ؟ قطعا پاسخ منفی است ؛ چون در آن صورت دلیلی برای محدود کردن بسیج وجود نداشت .
حال مشخص می شود که حمایت های انتخاباتیشان چگونه و به شکلی صورت میگیرد .
نکته دیگری که سبب تعجب همگان شد ، اصرار برگزار کنندگان این همایش بر تبلیغ انواع مختلف موسیقی(خواه صحیح و خواه غیر صحیح) بود . کمااینکه آن چیزی که ما در جنگ شبانه شان دیدیم رقص دانشجویان با موسیقی که پخش کردند بود .
عجیب است ! در تمام مدت اقامت ما در اردوگاه حتی برای یک بار صوت اذان صبح در آنجا پخش نشد ؛ اما در مقابل شنیدیم که خواهرانمان در اردوگاهشان صبح با صدای ترانه ای عربی از خواب برخواسته اند . و خداوند آگاه تر است .
حتی جناب طاها هاشمی در تمامی مراسمات پخش موسیقی (چه شرعی و چه غیر شرعی) حضور فعال داشتند ، اما ندیدیم که حتی برای یک بار در نماز جماعت حضور به عمل رسانند(جز بعد از انتقاد تندی که به این عملمردشان در جلسه پرسش و پاسخ شکل گرفت) !
با اتفاقاتی که در طول مدت چند روز اقامتمان شاهدش بودیم به یقین رسیدیم که این همایش ، یک گردهایی آموزشی نه ، بلکه صرفا یک تبلیغ هدفمند برای بهره وری های برخی گروه ها و جناحی خاص بود .
لازم میدانیم خاطر نشان کنیم ، دانشجویان بیدار و انقلابی هرگز اجازه نخواهند داذ که محیط فرهنگی و آموزشی دانشگاه به جولانگه مغرضان و صحنه بازی های سیاسی تبدیل شود .
و اعلمو أن الله بکل شئ علیم ...