یادداشت دانشجویی*؛  از سال ۹۲ و با روی کار دولت یازدهم مذاکرات و گفتگوهای بین ایران  با طرف های غربی رنگ  بو و جدیت بیشتری به خود گرفته است. 

دولت برای بهبود وضعیت اقتصادی تلاش های گسترده ای را برای برقراری ارتباط و انجام مذاکره با دولت های به اصطلاح قدرتمند پیرامون مسائل بین المللی و اقتصادی شروع کرد؛ اما نکته ای که سبب نگرانی اکثر کارشناسان و دلسوزان نظام شده است «محرمانه بودن مذاکرات» است که در این دولت تبدیل به یک عادت شده است. 

در این سه سال هروقت گفت وگویی با دولت های خارجی و غربی برای برقراری یک قرارداد انجام شده، هر چه گفت وگو مهمتر بوده و به سرنوشت کشور بیشتر ارتباط پیدا می کرده، مخفی کاری دولت نیز بیشتر شده است؛ تا جایی که حتی نمایندگان مجلس نیز که باید برعملکرد دولت نظارت کنند از محتوای بسیاری از مذاکرات بی خبر ماندند و یا صرفا می دانستند که فلان قرارداد مهم بسته شده و یا در حال بسته شدن است؛ و این محرمانه بودن آنجایی حساس تر می شود که با دشمن بدعهد و حیله گری مانند آمریکا روبرو هستیم.

توافق محرمانه اخیر دولت با غرب «Fatf» آنهم زمانی که دولت های بدعهد غربی هنوز به تعهداتشان در برجام آنگونه که باید عمل نکرده اند، تجربه تلخ دیگری است که در صورت غفلت و عدم توجه٬ کشور و ملت باید هزینه سنگین آن را بپردازند.

طرف های غربی  حالا که بهانه هسته ای از دستشان گرفته شده، همانطور که رهبری پیش بینی می کردند بهانه حمایت از تروریسم را پیش کشیده اند؛ حالا به شکل شفاف تر چه در حال گذر است؟

نهادی به نام «Fatf» وجود دارد. این نهاد کشورهای دنیا را بررسی می کند و لیست کشورهایی را که ممکن است به تروریسم کمک کنند اعلام می کند؛ این درحالی است که توصیه این نهاد به شدت برای بانک های دنیا حائز اهمیت است. این نهاد اسم ایران و کره شمالی را به عنوان عضوهای غیرهمکار اعلام کرده است؛ یعنی در بین کشورهای دنیا این دو کشور به لحاظ کمک به تروریسم خطرناک اند و نباید با آنها مبادله کرد.

این قرارداد درواقع گویای این است که ایران متعهد شده نوعی«برنامه اقدام» را در یک سال آینده اجرا کند و طرف غربی نیز تعهد داده اسم ایران را از این لیست خارج کند. این درحالی است که تعریف آن ها از تروریست همان حزب الله٬ حماس٬ سپاه قدس و گروه های دیگر جریان مقاومت در منطقه است. این بدین معناست که ایران باید دست از حمایت از گروه های مقاومت بردارد.!

حال سئوال ما از دولتمردان این است که متن توافق نامه «برنامه اقدام»که شامل تعهدات ایران در زمینه بانکی برای عدم حمایت از تروریسم است واخیرا بین ایران و «fatf»امضا شده چیست؟ چرامحرمانه است؟ مگر غربی ها به تعهداتشان در برجام آنگونه که باید عمل کرده اند که حال برسر موضوع تروریسم مذاکره می شود؟

آیا قرار دادن چنین شفافیتی در نظام بانکی کشور در اختیار نهاد «fatf» که آمریکا تاسیس کرده و اسرائیل و عربستان عضوهای ناظر آن هستند امنیت ملی کشور را مورد تهدید جدی قرار نمی دهد؟

دولتمردان باید در این زمینه شفاف سازی کنند و در قبال سئوال ها و شبهات زیادی که در مورد این توافق در افکارعمومی وجود دارد پاسخگو باشند.
نباید تجربه تلخ برجام که هنوز از طرف غربی اقدام تاثیرگذاری دیده نشده این بار در قرارداد«fatf» تکرار شود.

*سلمان رجبی. مسئول بسیج دانشجویی پیام نور رشت