به گزارش صدای دانشجو هشت نوامبر ۲۰۱۶، تاریخی که امروزه بر سر زبان تحلیل گر های سیاسی آمریکا و حتی سایر نقاط جهان می باشد.
بله درست است، این روز تاریخ برگزاری انتخابات ایالات متحده ی آمریکا می باشد.

مروری بر انتخاب کلینتون و ترامپ به عنوان نامزد نهایی حزب دمکرات و جمهوری خواه؛
انتخابات مقدماتی ریاست جمهوری آمریکا بین روز های ۱فوریه و ۱۴ژوئن ۲۰۱۶ در سراسر ایالات متحده آمریکا برگزار شد و رای دهندگان، کنوانسیون های حزبی و همچنین به نوبه ی خود نامزد نهایی احزاب را برگزیدند.

کنوانسیون ملی جمهوری خواه این دوره در اوهاویو و کلیولند، و کنوانسیون ملی دمکرات در فیلادلفیا، پنسیلوانیا برگزار شد، که در طی آن دونالد ترامپ بر کاندیدا هایی من جمله؛ تدکروز، جان کیسیک، مارکو روبیو و.... در رقابت های مقدماتی ریاست جمهوری حزب جمهوری خواه غلبه کرد و به عنوان نامزد نهایی حزب جمهوری خواه معرفی شد. در طرف مقابل نیز، هیلاری کلینتون با غلبه بر برنی سندرز در حزب دمکرات، رقیب ترامپ شد.

نکته ی جالبی که در این دوره از انتخابات آمریکا به چشم میخورد، این است که برای نخستین بار یک زن به عنوان نامزد یکی از احزاب رسمی وارد صحنه ی انتخابات شد.

"آمریکا را دوباره عالی کن!" شعار رسمی کمپین انتخاباتی ترامپ است. کمپین ترامپ پوشش گسترده ی رسانه ای و توجه بین المللی را به خود جلب کرده است. در زمینه ی رسانه، ترامپ دو بار نامزد جایزه ی امی شد. فعالیت تلوزیونی و رسانه ای ترامپ تا حدی قوی است که می توان به این مسئله یقین داشت که ترامپ از میان طوفان بلوغ رسانه های اجتماعی و قدرت فراگیر تلوزیون برآمده است.

مواضع پوپولیستی ترامپ(همچون؛ توافقنامه های متعدد تجارت آزادی که او آنها را غیر منصفانه می داند_مقابله و ضدیت با مهاجرت غیر قانونی و...)
حمایت های فراوانی را به همراه آورد.

مهم ترین بیانات ترامپ در خصوص مسائل مهاجرت و امنیت مرز ها، خصوصا پیشنهاد اخراج مهاجرین غیر قانونی، ساختن دیوار میان مرز آمریکا و مکزیک و همچنین ممنوعیت موقت ورود مسلمانان خارجی به آمریکا،می باشد. اما این اواخر با افشا شدن رسوایی جنسی ترامپ و انتشار فیلمی حاوی اظهارات رکیک و زننده ی او علیه زنان و آپارتاید جنسیتی که در پیش گرفته، به شدت به تبلیغات انتخاباتی او لطمه وارد کرده است و در مقابل هیلاری کلینتون با برتری نسبی خود در مناظرات و همچنین در پیش گرفتن سیاست گفتگو برای حل کردن مشکلات، توانسته در نظر سنجی هایی که تا کنون صورت گرفته، از رقیب خود پیشی گیرد. همچنین هیلاری قصد دارد برای بدست آوردن آراء بیشتر در تمامی ایالت های آمریکا، به خصوص ایالت هایی که آراء آنها حیاتی محسوب می شود حضور داشته باشد.

 نظر سنجی های که توسط رویترز و موسسه ی "ای پاز" انجام شده، نشان دهنده ی این است که، ۷۰درصد جمهوری خواهان معتقدندکه هیلاری کلینتون فقط در صورت تقلب می تواند به کاخ سفید راه یابد، بنابراین با توجه به ادعای جمهوری خواهان می توان به این نکته واقف شد که اگر ترامپ حتی ۳۷درصد در انتخابات رای بیاورد و متحمل شکست شود، می تواند مدعی شود که سیستم تقلب کرده و این مسئله باعث می شود او به یک رهبر جنبش نارضایتی علیه احزاب اصلی و نخبگان سیاسی آمریکا تبدیل شود.

در مناظراتی که تا کنون میان هیلاری و ترامپ صورت گرفته می توان به این نکته پی برد که نامزد این دو حزب از مسائل پیش آمده در خاور میانه، علی الخصوص بحران سوریه و همچنین توافق اخیری که میان ایران و آمریکا شکل گرفت، غافل نبوده و در اکثر سخنرانی های خود به این موارد به صورت ویژه ای اشاره داشته اند.

سیاست هر یک از این دو کاندید در نحوه برخورد آنها با مسائل مذکور برای جامعه آمریکا بسیار مهم می باشد، به طوری که اگر اغراق نکرده باشیم می توانیم بگوئیم که هر یکه از این کاندیدا ها در صورت ارائه و بیان سیاست ها و برنامه های مناسب خود در قبال بحران سوریه و توافق هسته ای با ایران، می توان شانس آنها را برای پیروزی در انتخابات بیشتر دانست.

هیلاری کلینتون بارها در مناظرات و سخنرانی های خود بیان داشته که؛ دیپلماسی شانس بیشتری برای رسیدن به موفقیت را دارد.
اما شواهدی که موجود است تعارض سخنان کلینتون را مشخص می کند، بدین صورت که او از توافق دیپلماتیکی که میان ایران و 5+1 شکل گرفته، مخالف است.
سابان که یکه مرکز حامی اسرائیل وابسته به دموکرات ها است از تاکتیک دولت اوباما در مذاکرات انتقاد کرد و همچنین هشدار داد که برای دفاع از اسرائیل در مقابل ایران، اگر لازم باشد باید ایرانی ها را بمباران کرد. سابان در گفتگویی بیان داشت که؛ تمام چیز هایی که کلینتون به آنها فکر می کند و تمام کار هایی که انجام می دهد، همیشه برای اسرائیل خوب است.

با توجه به همین اظهارات می توان این نتیجه را گرفت که هیلاری مخالف توافق است در حالی که او در بیانیه ای از توافق استقبال کرده بود و آن را گامی مهم نامیده بود.

اما در نهایت می توان گفت بیانات سابان، هیچ مدرک واقعی برای اینکه ثابت کند، هیلاری مخالف توافق و یا حتی مخالف تلاش های دولت اوباما برای دست یابی به توافق هسته ای با ایران باشد، وجود ندارد.

در طرف دیگر، واقعیت به گونه ای متفاوت تجلی پیدا می کند، به گونه ای که خبر گزاری آسوشیتدپرز با اشاره به بیانیه ای که کلینتون منتشر کرد و تفاهم لوزان را گامی رو به جلو خوانده، می نویسد که مذاکرات هسته ای ایران و آمریکا ثمر بخش بوده. و همچنین به این مسئله اشاره می شود که زمانی که او سکان سیاست خارجی آمریکا را در دست داشت، درباره ی موضوع هسته ای ایران نقش کلیدی را در کابینه اوباما ایفا می کرد و این کلینتون بود که مشاور نزدیک خود را(جک سولیوان)  را برای شرکت در مذاکرات مخفیانه با نمایندگان ایران به ماموریت اعزام کرد.

هیلاری از پشتیبانی حامیان مهمی برخوردار می باشد، از جمله؛ جان کری و اوباما. اوباما در مصاحبه ای گفت که هیلاری وزیر خارجه ی برجسته ای بود و می تواند رئیس جمهور برجسته ای هم باشد. کری هم بیان داشت که کلینتون متحدان را بازسازی و به مذاکرات آتش بس در غزه کمک کرد و تماس های اولیه با ایران را برقرار کرد.

کلینتون در اشاره ای به بحران سوریه اذعان داشت که نباید اجازه دهیم که ایران با پیروزی در سوریه، در مرز های فلسطین اشغالی مستقر شود، و بیان داشت که هدف ما برقرای آتش بس و حل و فصل سیاسی از طریق گرد آوردن گروه های مختلف در سوریه می باشد.

اما در طرف مقابل موضع جمهوری خواهان در مقابل توافق با ایران به گونه ای دیگر است، به طوری که نامزد های جمهوری خواهان مانند؛ تد کروز، رند پاول، مارکو روبیو... از همان ابتدا و پیش از انتخابات مقدماتی، موضع را بر این داشتند که در صورت رئیس جمهور شدن، توافق هسته ای با ایران را به رسمیت نخواهند شناخت.

ترامپ نامزد نهایی حزب جمهوری خواه معتقد است که باید سیاست سخت گیرانه تری در مواجهه با ایران اتخاذ شود! و نیز او به شدت از آزاد کردن دارایی های ایران انتقاد کرده و خواستار فروش موشک های معیوب به ایران شد. اما در نهایت او آمریکا را ملزم به اجرای توافقنامه می داند و می گوید در صورت پیروزی در انتخابات، بر اجرای مفاد توافقنامه ی هسته ای ایران، به سختی نظارت خواهد داشت. او در سخنرانی دیگری گفت توافق هر چقدر هم بد باشد، آن را به جدیت اجرا می کند.

در پایان با توجه به شرایط اجتماعی و ساختار انتخاباتی در آمریکا به نظر می رسد خلاف آنچه که اجماع نخبگان در مورد پیروزی قطعی کلینتون در انتخابات آمریکاست، دونالد ترامپ شانس پیروزی بیشتری نسبت به رقیب خود دارد، یا حداقل می توان گفت اگر اقبال مردم به کلینتون بیشتر باشد، قطعا ترامپ رای الکترال بیشتری را کسب خواهد کرد.

پینوشت: این یادداشت در 16آبان95 و قبل از انتخابات ریاست جمهوری ایالت متحده آمریکا نگاشته شده است.

نویسنده: محمدرسول سرهنگی-عضو شورای مرکزی انجمن علمی علوم سیاسی دانشگاه بوعلی سینا

انتهای پیام/