فعالیت جهادی در زمینه پیشگیری، بدون پشتوانه پژوهشی و مطالبه گری یقیننا بی فایده ست لذا یکی از معضلات چند سال اخیر نظام سلامت کشور همین طرح تحول سلامت می باشد که نیاز به بررسی و مطالبه گری از مسئولین دارد.

طرح تحول سلامت که قرار بود همچون نسخه ای شفا بخش، مرهمی بر درد بیماران و گسترش سلامت در جامعه باشد اما اینچنین نشد و منابعی که به حق میتوانست به بهداشت و پيشگيرى اختصاص یابد صرف درمان شد.

هر چقدر تخت بيمارستانى فراهم كنيم وقتى جمعيت بيمار ما از ١٠ درصد جامعه بيشتر شود، دیگر امكانات بيمارستانى كفاف نخواهد داد و این همان خطايى است كه در طرح تحول سلامت رخ داده است.

اصلا تصور اینکه خط مقدم مبارزه با بیماری،  بيمارستان ها هستند تصور اشتباهی است بلكه بیماری را بايد در مدارس، مساجد و خانه ها پس بزنیم.

باید به جای افزایش تخت بیمارستانی از افزایش خانه های بهداشت و برنامه های آموزش سلامت در مدارس و صداسیما حرف بزنیم!

برای پیشبرد بهداشت در کشور الزامی به رایگان کردن بی دلیل هزینه ها نیست بلکه سرمایه گذاری در ارتقا کیفیت خدمات موثرتر است.

حال سوال این است که طرح تحول سلامت چه میزان در کنترل و پیشگیری که مهمترین اصل نظام سلامت جهان است نقش داشته؟ منابع عظیم این طرح در کدام مسیرها صرف شده؟ در همین راستا شفافیت اسناد مالى پرداخت درمانى به افراد ستادى درمان در کلینک ها و بیمارستان ها امری لازم است

همچنین نحوه انعقاد قرارداد تجهيزات بزرگ و داروی بيمارستانى كه با ترك تشريفات همراه بوده است باید بررسی شود که امیدواریم مسئولین بتوانند پاسخگو باشند.