به گزارش صدای دانشجو، به نقل از سایت  قم فردا، شاید بتوان گفت، کسانی که در کلان شهرها و شهرهای صنعتی  زندگی می کنند دیدن آسمانی آبی و صاف با ابرهای سفید در زمان هایی از سال برایشان  به یک آرزو تبدیل می شود،آرزویی که دست یافتن به آن در آن مقطع زمانی کمی دشوار و سخت است.

آلودگی هوا که از طریق مخلوطی  از آلاینده ها در هوای آزاد ایجادمی شود در قدم اول برای انسان و سپس برای حیوانات،گیاهان و اموال مردم نیز کاملا مضر است و این پدیده می تواند به راحتی حتی جان انسان هایی که در برابر آن مقام نیستند را بگیرد.

برخی از کارشناسان بر این اعتقاد هستند که آلودگی هوا در مناطق شهری دستاوردی بود که انقلاب صنعتی همراه با پیشرفت های خود به ار مغان آورد و این ره آورد از سیصد سال قبل که آغاز شد با توسعه صنعتی و شهر نشینی در کلان شهرها به قدرت و میزان خود نیز افزود.

حیات انسان ها در حال حاضر به منابع انرژی فسیلی از قبیل زغال،نفت و گاز احتیاج دارد اما این مواد بر اثر سوختن مواد ناشی از احتراق خود را آزاد می کنند و در این صورت فرآورده های مضر و زیان بخشی تولید می شود که در مقابل دادن حیات برای انسان ها برای زندگی بشر و تمامی موجودات زنده عاملی تهدید زا و عاملی برای مرگ است.

در عین حال همین ره آورد که موجب ایجاد آلودگی هوا شده بود باعث شد که بسیاری از کشورهای پیشرفته و صنعتی تحقیقات عظیمی را در خصوص آلاینده های هوا شروع کنند و در شهرهای اروپایی و پیشرفته بر اساس مشاهدات تصمیمات مهمی نیز گرفته شد و در ایجاد صنایع جدید و تکنولوژی های جدید بر میزان آلاینده بودن وسایل تولیدی نیز بسیار تاکید داشته و دارند.

اما در کشور ایران که شهرهای بزرگ آن به عنوان آلوده ترین شهرها شناخته می شود سالهاست که با این معضل دست و پنجه نرم می کند،بر اساس آمارهای اعلام شده بیش از 20 درصد انرژی کشور در تهران مصرف می شود که فراتر از حد استاندارد است که البته این مصرف انرژی مخصوصا از نوع گاز تاثیر چندان زیادی بر آلودگی هوا ندارد.

البته منشا اصلی آلودگی هوا از جای دیگر است قالیباف شهردار تهران با بیان اینکه مصرف سوخت خانگی گاز سهم کمی در آلودگی دارد،می گوید:بر اساس مطالعات انجام شده 80 درصد آلاینده ها از وسایل متحرک و 20 درصد آلایندگی ها در سایر موارد است،از 800 هزار تن آلاینده در سال تقریبا روزی 2 هزار تن معادل 80 درصد از وسایل متحرک  و 20 درصد از سایر وسایل است،وسایل خانگی زیر 4 درصد آلودگی هوا تولید می کنند.

وی ادامه می دهد:اگر این 80 درصد را به عنوان منبع آلودگی محسوب کنیم،50 درصد آن فقط برای 400 هزار خودرو است،یعنی اگر 4 میلیون وسیله متحرکه در شهر تهران داشته باشیم 50 درصد آلودگی را فقط 400 هزار خودرو تولید می کنند و این اطلاعات کار را برای رساندن به نتیجه نزدیک تر می کند.

طبق این آمارها مشخص می شود که خودروهای فرسوده و با سن بالا یکی از عوامل مهم در ایجاد آلایندگی هستند و فرهنگ سازی در استفاده از حمل و نقل عمومی می تواند در این راستا موثر باشد،اما با ارائه چنین آمارهایی سوالی که در ذهن پیش می آید این است که مقصر آلودگی هوا کدام سازمان است؟با آلودگی هوا هر بخشی برای یافتن مقصر ساز خود را می زند و یکی کیفیت سوخت را عامل اصلی می داند و دیگری خودروهای بی کیفیت خودروسازان را عامل اصلی می داند.

در بین تمامی سازمانها، سازمان محیط زیست نقش محوری و اساسی را می تواند ایفا کند،اما متاسفانه در سال های اخیر این سازمان نتوانسته به خوبی نقش خود را جاری سازد تا جایی که در هفته های اخیر به دلیل آلودگی شدید هوا برخی باد و باران را به عنوان سازمان محیط زیست معرفی می کردند و اعتقاد داشتند در صورت نبود چنین نعماتی هوای شهر تهران هیچگاه پاک نمی شود.

به گفته معصومه ابتکار رئیس سازمان محیط زیست 35 میلیون ایرانی در تحت تاثیر آلودگی هوا قرار دارند و سالانه هزینه های سنگینی به اقتصاد مردم و کشور لطمه وارد می شود،اما ابتکار در ارائه آمارها کاملا با شهردار تهران مخالف است او 40 درصد آلودگی هوا را از سوی منابع ثابت و موتور خانه های منازل می داند.

این سردرگمی خود مانعی بزرگی بر سر راه رفع آلودگی هوا است، اگر بخواهیم تنها به آمار دادن ها اکتفا کنیم اقدامی عملی صورت نخواهد گرفت.

هاشمی وزیر بهداشت در این باره می گوید: اگر کار کنیم کار کردن سخت است اما انجایی که می خواهیم حرف بزنیم به راحتی حرف می زنیم و اینطور می شود که آلودگی هوا در دولت ها می چرخد.

در حالی که سالانه میلیارد ها دلار در سطح جهان به بخش های مختلف از جمله سلامت و  کسب و کار مردم خسارت وارد می شود که کنار آمدن با این موضوع بسیار خطرناک خواهد بود،در کشور ما نه تنها تهران بلکه سایر شهرها نیز این مشکلات را دارند و به نظر با اطلاعات جمع اوری شده،  حذف خودروهای تولید کننده آلاینده می تواند راه حل خوبی در شرایط فعلی برای  کاهش آلودگی ها باشد.

انتهای پیام/ح