به گزارش صدای دانشجو، دانشگاه بوعلی سینا بزرگترین دانشگاه منطقه چهار کشوری محسوب می شود، دانشگاهی که 62 انجمن علمی، 4تشکل دانشجویی، 22کانون فرهنگی اجتماعی و 32 نشریه علمی دارد و همین امر، زمینه مناسبی را برای گفت و گو، تضارب آرا و در نتیجه کرسی های آزاد اندیشی فراهم می کند.

هر چند این دانشگاه ظرفیت بالایی برای کرسی های آزاد اندیشی دارد اما همگان قبول دارند که چه از نظر کمی و چه از نظر کیفی کرسی های آزاد اندیشی سطح قابل قبولی ندارد.

با توجه به اهمیت کرسی های آزاد اندیشی و شروع سال تحصیلی جدید، به سراغ علی اکبر عروتی موفق معاون فرهنگی اجتماعی دانشگاه بوعلی سینا رفته ایم تا در این زمینه به گفت و گو بنشینیم.

عروتی عضو هیئت علمی گروه معارف اسلامی است وهمین موضوع خود را در طول مصاحبه ما بخوبی نشان می دهد.

آنچه در ادامه می بینید متن کامل مصاحبه ما با ایشان است که در دفتر معاونت فرهنگی دانشگاه بوعلی سینا صورت گرفته است.

چندی پیش، درمصاحبه ای با خبرگزاری ایسنا تاکیده کرد بودید که کرسی های ازاد اندیشی اولویت اصلی فرهنگی دانشگاه در سال تحصیلی جدید خواهد بود. علت این تاکید چیست؟

طبیعتا برای بخش فرهنگی دانشگاه ها یک سلسله وظایف تعریف شده است که به دو دسته اصیل و تبعی تقسیم بندی می شود که در وظایف اصیل یکی از مهمترین مسائل تعریف شده برای معاونت فرهنگی نهادینه کردن فرهنگ به معنای عام کلمه است تا با نهادینه کردن فرهنگ در دانشگاه، بتواند برای جامعه الگو سازی نماید.

یکی از بحث های مهم که در فرهنگ وجود دارد گفتگو و تضارب آرا است و در کرسی های ازاد اندیشی ما بستری بسیار مناسبی برای نهادینه کردن فرهنگ خواهیم داشت.

من مقداری بحث نظری می کنم. ببینید وقتی شما کرسی را تعریف می کنید برای آن چندین قید قرار می دهید یعنی کرسی آزاد اندیشی نشستی است آزاد، نظام مند، محترمانه، عقلانی، منطقی و شجاعانه که دانشجویان بتوانند در آن اظهار نظر داشته باشند و به پرسش و پاسخ عمیق با تکیه بر استدلال و مستندات بپردازند.

احساس و باور بنده این است که ما بسیاری از اهداف اصلی مجموعه های فرهنگی دانشگاه را می توانیم در قالب کرسی های آزاد اندیشی، فرهنگ سازی کنیم.

شما در تعریف کرسی های آزاد اندیشی، در اولین ویژگی گفتید که باید آزاد باشد. تعریف شما از مفهوم آزادی در کرسی های ازاد اندیشی چیست؟

آزادی در فرهنگ اسلامی تعریف خاص خود را دارد و حتی مکاتب لیبرالیستی نیز در عمل، آزادی مقید و مشروط را مطرح می کنند اما ما در تعریف اسلامی خود دو نوع آزادی های اجتماعی و معنوی داریم که آزادی معنوی بالاتر از آزادی اجتماعی است و آزادی معنوی اخلاق مداری را به دنبال خود دارد. پس بنابراین آنچه را که ما در آزادی اجتماعی به آن توجه می کنیم آزادی در چهارچوب شرع مقدس اسلام و توام با آزادی معنوی است.

آقای دکتر کمی مصداقی تر برای ما صحبت کنید. به عبارتی در کرسی های ازاد اندیشی که قرار است در سال تحصیلی جدید برگزار شود چه چیزهایی باید رعایت شود؟  

اولین نکته ای که در برگزاری کرسی های ازاد اندیشی مهم است این است که در چهارچوب آیین نامه مصوب شورای عالی انقلاب فرهنگی باشد. نکته دومی که مطرح می باشد بحث اخلاق مداری است یعنی طرفین کرسی ازاد اندیشی به اصول و مبانی اخلاقی در نقد و مناظره پایبند باشند. یک قسمت هم به مسائل شرعی و دینی برمی گردد که هم در آیین نامه دیده شده است و هم در اخلاق مداری آمده است.

وضعیت آمار دانشگاه بوعلی سینا در برگزاری کرسی های آزاد اندیشی از منظر کمی چگونه است؟ اخیرا هم گزارشی را وارت علوم منتشر کرده بود که همدان در این زمینه در رتبه های پایینی قرار داشت.

حرکت ما از نظر کمی در حوزه کرسی های آزاد اندیشی روبه رشد بوده و مقایسه امار با سالتحصیلی 93-94 نیز نشان دهنده همین است و امیدواریم که در سال تحصیلی جدید آمارهای ما رشد داشته باشند که البته ما با یک سری موانعی روبرو هستیم که باید این موانع را برطرف کرد.

به موانع اشاره کردید. این موانع چیست و آیا کاری برای حل آن صورت گرفته شده است؟

یک قسمت به روال اداری برمی گردد که ما سعی کرده ایم فرآیند اخذ مجوز را تا جایی که امکان دارد تسهیل کنیم. با توجه به اینکه هیات نظارت بر تشکلهای اسلامی متولی صدور مجوز است ما حتی رایزنی کرده ایم که اگر نیاز بود جلسه ای فوق العاده برای صدور سریعتر مجوزها در طول سال تحصیلی داشته باشیم.

با نهادهای امنیتی دانشگاه نیز صحبت هایی کرده ایم که با سعه صدر بیشتری با مسائل برخورد نمایند. یک مسئله هم توهم فضای امنیتی و خود سانسوری است که از نظر فرهنگی باید کار بشود و اگر بتوانیم چند کرسی آزاد اندیشی داشته باشیم و درعمل این مسلئه دیده شود که آنچه را که فکر می کردند توهمی بیش نبوده، این خودش کمک خواهد کرد تا کرسی های بعدی راحت تر برگزار شود.

نکته دیگر اینکه سال گذشته تشکل های دانشجویی که در دانشگاه فعالیت می کردند از یک طیف فکری بودند و طیف فکری مقابل تشکیلات منسجمی نداشت که یک موضوعی را کسی مطرح کند و طیف مقابل هم بعنوان یک تشکیلات بخواهد درباره آن اظهار نظر کند که با آمدن تشکل دانشجویی جدید (انجمن اسلامی دانشجویان معتدل)، دانشگاه نیز از تک قطبی بودن در این عرصه خارج خواهد شد.

یک از بخش های کرسی های آزاد اندیشی، تریبون های آزاد است. اعتراض هایی بخصوص از طرف تشکل های دانشجویی وجود دارد که تاکید می کنند دانشگاه با برگزاری تریبون در برخی مکان ها از جمله هشتی دانشکده علوم پایه مخالفت می کند. علت این مخالفت ها چیست؟

غالبا تشکل های دانشجویی درخواست تریبون آزاد را می دهند و پیگیر آن هستند که دو بحث در اینجا وجود دارد، یک بحث مجوز و دیگری مکان برگزاری تریبون آزاد است.

در مورد مجوزها تا جایی که بنده در ذهن دارم در دوسال گذشته هیچ مخالفتی با تریبون ها صورت نگرفته است اما در مورد مکان، هیات نظارت بر تشکلهای اسلامی حساسیت دارد به این عنوان که غالبا هشتی دانشکده علوم پایه و دانشکده شیمی پیشنهاد می شود و زمانی که تمامی فعالیت های سیاسی و اجتماعی به یک دانشکده خلاصه می شود اولا دانشکده های دیگر از مرکزیت خواهند افتاد و ثانیا آزمایشگاه ها و کلاسهای فراوانی وجود دارد و برگزاری دائمی تریبون ها در هشتی دانشکده علوم باعث می شود فضای آموزشی دچار مشکل شود و ما از سالهای قبل از طرف دانشجویان، اساتید و مسئولین دانشکده ها اعتراض هایی را داشتیم که فضای علمی تحت شعاع فعالیت های سیاسی قرار می گیرد.

ماده هشت آیین نامه کرسی های آزاد اندیشی تاکید دارد معاونت فرهنگی باید بودجه مشخصی را برای برگزاری کرسی های آزاد اندیشی اختصاص دهد. وضعیت دانشگاه در سال تحصیلی جدید برای این امر از نظر امکانات مالی چگونه خواهد بود؟

با توجه به ضرورت و اهمیت کرسی های آزاد اندیشی، ما سقف مالی را برای این قضیه باز گذاشته ایم و هیچ مشکلی از نظر امکانات مالی و اقتصادی وجود ندارد.

مصاحبه از امیرعباس امیدیان

پایان/