به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از آناج، باران بهاری هوای روز آدینه 25 فروردین ماه استان را دل انگیز کرده بود. این بارش تا عصر همان روز ادامه داشت. هواشناسی هم از طریق رسانه‌‌ها قبلا هشدار سیلاب احتمالی را به مردم گوشزد کرده بود. سامانه بارشی از روز جمعه به ایران وارد شد و پنج استان شمال غرب کشور را فرا گرفت.

بارید و بارید و آنچه که نباید اتفاق می افتاد، افتاد تا ثابت شود این هشدارها و بارش‌ها از طرف مردم و مسئولان جدی گرفته نشد و لاجرم همین مردم هم قربانی این بی‌توجهی و به عبارت دیگر بی‌تدبیری مسئولان گشتند و هزینه‌های جبران ناپذیر آنرا هم دادند. بیش از 40 نفر از هموطنان مان در شهرهای آذرشهر و عجب شیرکشته و مفقود شدند و میلیاردها تومان به اموال مردم خسارت وارد شد.

بار دیگر آذربایجان عزادار شد و جاری شدن سیل خانواده‌های بسیاری را داغدار کرد. این در حالی است حادثه دلخراش قطار تبریز به مشهد از ذهن‌ها فراموش نشده است.

اما خبری که به همراه عکس و فیلم آن در شبکه‌های اجتماعی پیچید و دست به دست شد عجیب بود و غیرقابل باور. ابتدا مسئولان استان تعداد زیاد جان باختگان را بی‌توجهی به سیل و گرفتن عکس سلفی عنوان کردند اما ساعاتی بعد مشخص شد که اگر در همان ساعات اولیه بارش‌ها مسیر زیر پل غله زار مسدود می‌شد حتی یک نفر هم جان خود را از دست نمی‌دادند. مردمی که به دنبال نجات جان خود بودند و راه گریزی می‌یافتند وگرنه کدام آدم عاقلی در برابر سیل می‌ایستد تا عکس یادگاری بگیرد.

حوادث طبیعی غیرمترقبه مثل سیل و زلزله اجتناب ناپذیر است. استان آذربایجان‌شرقی هم جز استان‌هایی است که بلایای طبیعی مثل سیل و زلزله گاه و بیگاه در آن به وقوع می‌پیوندد. اما ما چقدر در برابر این حوادث آمادگی داریم. چقدر آموزش دیده‌ایم. چقدر امکانات برای مقابله با این حوادث موجود است.

بیش از چهار روز از این حادثه دلخراش می‌گذرد و مشاهده تصاویر آن دل آدمی را به درد می‌آورد اما تاسف بار اینکه خیلی‌ها و از همه بارزتر داوطلبان شرکت در انتخابات پنجمین دوره شورای شهر در ظاهر سنگ مردم را به سینه زدند و با انتشار پیام تسلیت در فضای مجازی به زعم خود با بازماندگان این حادثه همدردی کرده باشند تا به هدف انتخاباتی‌شان برسند. خوشبختانه بلافاصله بعد از وقوع فاجعه سیل گروه‌های امدادی هلال احمر، اورژانس، ارتش و سپاه به سمت مناطق سیل زده شتافتند و عملیات برای نجات و جستجوی مفقودان حادثه شروع شد.

به هر حال این حادثه هم مثل حوادث دیگر فراموش خواهد شد. شرایط به حالت عادی باز خواهد گشت و همگان به خصوص مسئولان منتظر خواهند بود تا حادثه‌ای دیگر اتفاق بیافتد تا زمین و زمان را مقصر بدانند و غفلت‌ها و سوء مدیریت‌هایشان را به بهانه‌های مختلف توجیه کنند.

ای کاش به جای مدیریت بعد از بحران به فکر پیشگیری، توسعه زیرساخت‌ها و در یک کلام به مدیریت قبل از بحران می‌بودیم تا اینچنین نظاره‌گر جان دادن مردم بی‌گناه و تخریب اموال آنان نمی‌شدیم.

انتهای پیام/چ