به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از آناج، سالیان سال است که دولت‌‌های مختلفی که بر سر کار آمده‌‌اند تاکید بر استفاده از کالای ایرانی دارند اما عدم همیت در این باره و واردات بی‌‌رویه باعث شده این موضوع نه تنها نسبت به سال‌های اخیر پیشرفتی نداشته باشد بلکه با دیدن لیست اقلام غیر ضروری متوجه می‌شویم تنها چیزی که در سال‌های اخیر به آن پرداخته نشده است استفاده از کالای ایرانی است. اخیرا رهبر معظم انقلاب با تاکید بر اینکه "دولتمردان ما باید خرید کالاهای وارداتی که شبیه آن در کشور تولید می‌شود را بر خود حرام کنند" حجت را برای استفاده از کالای ایرانی تمام کردند.

عدم حمایت از تولید داخلی، کارخانه‌‌ها در سکوت فرو رفتند

به نظر می‌رسد تنها چیزی که نصیب کارگران شده است، نامیدن یک روز در سال به نام آن‌ها و تشریف فرمایی صوری مسئولین به کارخانه‌ها و دادن چند شاخه گل و گرفتن عکس یادگاری برای این افراد بوده است.

دولت روحانی در حالی از مهار نرخ تورم خبر می‌دهد که 60 درصد مراکز صعنتی تعطیل و یا نیمه تعطیل هستند و کارخانه‌هایی هم که توانسته‌اند پابرجا بمانند با حداقل ظرفیت خود مشغول به کار هستند و روز به روز بر تعداد کارگرانی که بر اثر تعدیل نیرو کارشان را از دست می‌دهند افزوده می‌شود.

در این میان واردات بی‌رویه کالاهای خارجی به ویژه کالاهای غیرضروری و بی‌کیفیت باعث شده چرخ تولید داخلی لنگ بماند و کسانی که باید صنعت این مرز وبوم به دست آنها بچرخد راهی خانه هایشان شده‌اند تا از سرزمین‌های دور برای آن‌ها مسواک و سنگ پا بفرستند.

پرواز ارقام بیکاری در سالی که باید اشتغال افزایش می‌یافت

در حالی که نرخ بیکاری با افزایش 1.4 درصدی به 12.4 درصد در سال 95 رسید، دولت تعداد بیکاران را افرادی نامید که امیدوار به پیدا کردن شغل هستند و حتما دولت انتظار دارد مردم از این امیدواری خرسند باشند و بر طبل شادانه بکوبند؛ دولتی که با وعده‌‌های 100 روزه شروع به کار کرد و در در اواخر عمر دولت و با نزدیک شدن به انتخابات این وعده را دروغ محض نامید، با شعارهای رفع بیکاری و حمایت از تولید داخل پا به عرصه گذاشت اما با گذشت چهار سال تنها چیزی که نصیب مردم شد وعده‌های دروغ و سپس تکذیب این وعده‌ها بود.

از فرش چینی تا پسته چینی، زیره به کرمان بردن

از دیرباز ایران و علی الخصوص تبریز مهد فرش دنیا بود و صادرات این کالا ارز آوری زیادی برای کشور داشت اما در سال‌های اخیر واردات فرش از کشورهایی نظیر چین و ترکیه کمر مردمی که منبع در آمدشان به این هنر گره خورده است را شکسته است و اگرچه واردات فرش دستباف به کشور ممنوع می‌باشد اما پدیده قاچاق باعث شده در سال‌های اخیر فرش دستباف چینی هم پا به عرصه بازار بگذارد.

کالاهای دیگری نیز نظیر پسته و زعفران که از مشهورترین تولیدات کشاورزی ایرانی بوده‌اند در سال‌های اخیر با هجمه کشورهای مختلف به ویژه کشورهای همسایه مواجه شده‌اند وکم کم کار به جایی می‌رسد که باید به سمت واردات کالاهایی برویم که از قدیم الایام جز نخستین صادرات ما بوده‌اند و این مصداق همان ضرب المثل زیره به کرمان بردن است.

دولت تدبیر در خواب و خیال، پوشاک ترکیه در حال جولان در بازار

عدم حمایت از تولید داخلی تنها به بخش صنعت و کشاورزی محدود نشده و در سال‌های اخیر پوشاک و کفش ترکیه بازار را به قبضه در آورده است؛ صنعت پوشاک و به ویژه صنعت کفش که در تبریز همواره دارای پتانسیل بسیار بالایی بوده در سال‌های اخیر با سرخوردگی صد چندان مواجه شده است و کارگاه های تولید پوشاک و کفش در حال تعطیلی می‌باشند.

کارگاه‌های باقی مانده نیز واپسین نفس‌های خود را در میان هجمه کالاهای خارجی و به ویژه محصولات ترکیه می‌کشند، فارغ از به قدرت رسیدن هر دولتی این دولت‌ها باید تولید داخل را در اولویت برنامه‌های خود قرار دهند، اتفاقی که قرار بود در این دولت به طور ویژه به آن پرداخته شود اما تا آخرین روزهای این دولت اثری از آن دیده نشد.

انتهای پیام/چ