به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از دانا ؛ رییس‌جمهور محترم، جناب حسن روحانی، چند روزی است که کل امور مملکتی را رها کرده و از شهری به شهر دیگر می‌رود و سخنرانی‌های آتشین تبلیغاتی می‌کند. محور سخنان روزهای اخیر ایشان در شهرهای قزوین، ارومیه، همدان و کرمانشاه، نه مسایل مبتلا به اقتصادی کشور (که دغدغه اصلی مردم و مسوولان عالی نظام است) که «آزادیخواهی«،  »مبارزه با فضای امنیتی» و «تساوی حقوق» و اموری از این دست است.

آقای روحانی در این سخنرانی‌ها چنان دم از مقابله با یک «اقلیت» امنیتی و دفاع از آزادی «اکثریت» می‌زند که اگر کسی در جریان سوابق و کارنامه گذشته خود ایشان نباشید، گمان می‌برد که تا قبل از ۹۲، ایشان صرفا «رییس کمیسیون حقوق بشر» سازمان ملل یا رییس یک NGO حقوق مدنی در سوییس یا استاد حقوق اساسی در دانشگاه بوده است.

این در حالی است که آقای رییس‌جمهور نه تنها خود در تمام سال‌های فعالیت سیاسی در حکومت، یکی از «امنیتی» ترین چهره های نظام بوده است، که کابینه ایشان هم یکی از «امنیتی» ترین کابینه‌های تمام ادوار جمهوری اسلامی محسوب می‌شود.

انتهای پیام/چ