به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از  تهران نیوز ، به گزارش تهران نیوز ، مخاطب هنر دوستی که با پیدایش این پدیده عجیب بی‌شک به یک دل‌زدگی می‌رسد و همگان می‌دانند که اگر این اتفاق بیافتد؛ این صنعت در آینده نه چندان دور دچار مشکلات عدیده‌ای می‌شود.

مدتی پیش سر صحنه تصویربردای تله فیلمی، حضور این بازیگران را دیده بودم؛ آن هم در کنار بازیگران مطرحی چون سیاوش مفیدی، شهرام قائدی و سحر قریشی؛ وقفه‌های طولانی حین تصویر بردای کوچک‌ترین مشکلی بود که حضور این افراد به‌وجود آورده بود؛ سردرگمی بازیگران با تجربه‌تر به فرسایش زمان تصویربرداری رسید؛ ضمن این‌که در بازی‌های رو در کار برای این بازیگران به شدت سخت می‌شد؛ هنگامی که جویای علت حضور آن‌ها شدم یکی از عوامل پاسخ داد: علت حضور افرادی که شما در این‌جا می‌بینید؛ این است که پول خوبی به کار تزریق کرده‌اند؛ در بین آن‌ها از بازیگران ۵ میلیونی داریم تا بیست میلیون تومانی.

حضور در یکی از دفاتر تولید فیلم، کمک می‌کرد تا متوجه شوم اصولاً این بازیگران بی‌کیفیت چطور و بر چه اساسی جلوی دوربین‌ها می‌روند؛ دفاتری که حلقه اتصال این افراد با دنیای بازیگری است.

محمدرضا عمادین ، تهیه کننده‌ای که سابقه تهیه چندین و چند تله فیلم و سریال را در کارنامه خود دارد؛ در گفت‌وگوی مشروح با خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر « تهران نیوز » از ورود بازگران پولی به عرصه سینما و تلویزیون می‌گوید.

وی قبل از اشاره به اصل موضوع، عواملی که منجر به بروز این پدیده و مشکل می‌شوند را بازگو می‌کند:

ورود این افراد در تولیدات فرهنگی یک فرآیند است که نیاز به ریشه‌یابی دارد؛ در حال حاضر اگر بخواهیم چرخه تولید محصولات فرهنگی را در نظر بگیریم؛ حالا در هر زمینه‌ای، باید حامی مالی وجود داشته باشد؛ یک اسپانسر خصوصی یا دولتی، که متاسفانه امروز ارتباط گرفتن با آن‌ها و همکاریشان یک پروسه بسیار پیچیده‌ای است. همه می‌دانیم که معضلات اقتصادی تاثیر منفی شدیدی بر تمام بخش‌های تولیدی از جمله تولیدات فرهنگی گذاشته است؛ ضمن این‌که ورود اسپانسرها به بخش فرهنگی بسیار سخت‌تر صورت می‌گیرد؛ چراکه تضمین قابل توجیهی برای بازگشت سرمایه اولیه در این بخش وجود ندارد؛ همین امر تعداد حامیان مالی تولیدات فرهنگی در این سال‌ها را به حداقل رسانده است؛ دغدغه کارخانه‌ای که اسپانسر یک کار فرهنگی می‌شود ؛ دیده شدن محصولشان است و این که اصولا آیا این تبلیغ محصول و برند، ارزش آن را دارد که هزینه‌هایی را بابت تولید یک کار فرهنگی متقبل شوند؟

تهران نیوز: چرا حضور اسپانسرها از نظر کمی کاهش یافته است و این نگرانی دیده نشدن، بین حامیان مالی به چشم می‌خورد؟

عمادین: مشارکت‌هایی که به شکل خصوصی در تلویزیون صورت می‌گیرد؛ به قدری اعداد و ارقام بالایی دارند که درصد قابل توجهی از افراد سرمایه‌گذار، ریزش خواهند کرد؛ تنها قشر خاصی که توانایی پرداخت این مبالغ را دارند؛ باقی می‌مانند؛ تعداد این حامیان مالی به اندازه‌ای کم است که مطمئناً نمی‌تواند پاسخگوی کل تولیدات فرهنگی باشد. ضمن این‌که برخی دیگر از این اسپانسرها، هنگامی که سرمایه خود را صرف تولید کرده اما بازخوردهای قابل توجهی دریافت نمی‌کنند؛ رفته رفته از ادامه همکاری در این بخش منصرف می‌شوند.

تهران نیوز: در نهایت به جایی می‌رسد که شما برای رفع این مشکل مالی از افراد پول می‌گیرید تا جلوی دوربین بروند؛ درست است؟

عمادین: دقیقاً، هنگامی که من تهیه کننده می‌خواهم کاری را کلید بزنم؛ اسپانسری وجود ندارد؛ بودجه‌ای هم از طرف ارگان‌های مربوطه در اختیار ندارم؛ از وزارت ارشاد گرفته تا صنف تهیه‌کنندگان هیچ حمایتی نمی‌کنند و راهی پیش پای من نمی‌گذارد؛ از طرفی خود تلویزیون هم بودجه اولیه را در اختیار نمی‌گذارد؛ من تهیه کننده نوعی، مجبورم که برای تولید، هزینه‌هایش را از جایی تامین کنم. باور بفرمایید فیلمی به تهیه‌کنندگی من، در مهر ماه ۹۳، از یک شبکه تلویزیونی پخش شده است؛ اما با وجود قراردادهای مالی منعقد شده و تعهداتی که نسبت به یکدیگر داریم هنوز بعد از این مدت، مطالباتمان را دریافت نکردیم.

یک ریال از پولمان را ندادند که من تهیه کننده، دستم برای تولید کار بعدی باز باشد. خیلی ساده می‌گویند بودجه نداریم تا پولتان را بدهیم؛ حالا بنده یک سئوال دارم؛ تقریباً همه ما افرادی را در خانواده داریم که از تسهیلات بانکی استفاده کرده باشند؛ آیا اگر برای بازپرداخت و اقساط وام‌ها، تاخیری به‌وجود آید؛ جریمه‌ای برایشان در نظر نمی‌گیرند؟ پس چطور است که در کار ما، دستمزدمان را دریافت نمی‌کنیم؛ چندین ماه می‌گذرد و هیچ اتفاقی از جانب آن‌ها روی نمی‌دهد و دست آخر، انگ خیانت به فرهنگ و هنر، به ما چسبیده می‌شود که چرا از افراد پول می‌گیرم تا بازی کنند؛ من هم علاقه دارم که بازیگر حرفه‌ای سر کار بیاید تا برای اسم و رسم خودم هم بهتر باشد؛ عده‌ای گمان می‌برند ما این پول‌های دریافتی را در جیب خود می‌گذاریم و اصلاً به این موضوع توجهی ندارند که این دریافتی‌ها، هزینه تولید و ساخت می‌شود؛ هزینه‌ای که مسلماً باید از جایی دیگر تامین شود تا شاهد بروز همچین پدیده فراگیری در این زمینه نباشیم.

تهران نیوز: واقعاً هیچ راه دیگری وجود ندارد تا شاهد حضور چنین افرادی در فیلم‌ها و سریال‌ها نباشیم؟

عمادین: فقط یک راه دیگر باقی می‌ماند؛ این که من و امثال من، دفاتر کار خود را تعطیل کنند و چهار گوشه این کار را ببوسند؛ حالا تکلیف ما که عمر خودمان را در این کار گذاشته‌ایم چیست؛ نمی‌دانم؛ مشخص است که من اگر بخواهم کارم را ادامه دهم؛ باید پول داشته باشم؛ طلب‌های گذشته را بگیرم تا چرخه کار ادامه پیدا کند؛ نکته دیگر این جاست که عرفاً، بین ۳۰ تا ۵۰ درصد سرمایه اولیه را باید تهیه کننده تامین کند تا اسپانسر اشتیاق به همکاری داشته باشد؛ با جیب خالی که کسی اسپانسر نمی‌شود؛ با این اجاره بهاءها و هزینه‌های اداره یک دفتر و پول‌هایی که دست دیگران دارید؛ راهی جز این وجود ندارد که از بازیگران آماتور پول دریافت کنید تا بتوانید فیلمتان را بسازید؛ توان مالی ما برای سرمایه اولیه، حتی در حد پیش پرداخت‌ها هم نیست چه رسد به جمع و جور کردن کار؛ تازه بر فرض مثال، اگر من تهیه کننده، کارم را تعطیل کنم؛ تکلیف صدابردار، تصویربردار و سایر عوامل چه می‌شود؟ آن‌ها هم بیکار می‌شوند؛ حتی همان بازیگران حرفه‌ای که در این فیلم و سریال‌ها هستند هم، کم کار می‌شوند.

تهران نیوز: چطور این افراد را پیدا می‌کنید؟ میزان مبلغ دریافتی از آن‌ها بر چه اساسی است؟

عمادین: کار سختی نیست؛ افرادی هستند که کارشان معرفی این افراد است و در ضمن این افراد آن قدرها هم بی‌ارتباط نیستند؛ حداقل به سبب علاقه‌شان، ارتباط‌هایی با افراد فعال در زمینه سینما و تلویزیون دارند؛ قیمت‌هایی هم که برای آن‌ها در نظر گرفته می‌شود بسته به توانایی و میزان حضورشان در کار دارد؛ آن‌هایی که بهتر هستند پول کمتری می‌دهند و ضعیف‌ترها پول بیشتر؛ اعداد و ارقام برای این افراد متفاوت است؛ ضمن این فرد مورد نظر چه نقشی بازی کند؛ چقدر جلوی دوربین باشد و دیالوگ بگوید؛ همه در تعیین قیمت، نقش دارند.

همچنین خبرنگار سرویس فرهنگ و هنر « تهران نیوز » در این ارتباط با رحیم خانی؛ بازیگر مطرح تلوزیون و سینما گفت‌وگوی کوتاهی داشت که در ادامه آن را نیز با هم می‌خوانیم: 

تهران نیوز: شما به‌عنوان کسی که سالیان متمادی در این عرصه حضور داشته‌اید و امروز هم به کرات در مقابل این افراد بازی می‌کنید؛ چه نظری دارید؟

رحیم خانی: خاطرم هست امام خمینی (ره) گفته بودند: من با سینما مخالفتی ندارم بلکه با فحشا مخالفم؛ همین اظهار نظر بیانگر این است که مسئولان باید تلاش کنند؛ و هدفشان حذف هر نوع فحشایی در هر زمینه‌ای از سینما باشد؛ این پدیده بازیگران پولی هم، به نوعی فساد در روح کار هنری است؛ اما همان‌طور که عمادین گفتند؛ چاره‌ای نیست؛ این یک معضل کلان است که باید در رتبه‌های دیگر ریشه‌یابی شود؛ شما می‌دانید فردی که بازیگر می‌شود؛ علاوه بر تجربیات که در طول عمر هنری خود کسب می‌کند باید در ابتدا یک استعداد درونی نیز داشته باشد؛ حالا کسی که این استعداد و توانایی را ندارد و با پرداخت پول وارد این عرصه می‌شود؛ برای من بازیگر هم دردسر ساز می‌شود؛ مشخص است که این روش انتخاب صحیح نیست اما عملاً کاری از دست ما بر نمی‌آید؛ بهزاد رحیم خانی که در این کار استخوان خرد کرده حالا باید بیایم جلوی شخصی قرار بگیرد که نه فن بیان دارد؛ نه دوربین می‌شناسد و نه از زیر و بم این هنر اطلاعاتی دارد؛ این نابازیگران برخی اوقات سبب می‌شوند که خونسردی افراد حرفه‌ای از بین برود و کار، با تاخیرهای زیادی ادامه پیدا کند؛ به نظر بنده در وهله اول برای از بین بردن این رویه اشتباه، رسانه ملی باید کارها را به‌صورت مشارکتی جلو ببرد و بعد از آن هم مشکلات به‌صورت بنیادی حل شود.

البته مسئله دیگری هم وجود دارد؛ همه ما، از تدارکات گرفته تا بازیگر و کارگردان، همواره از تهیه کننده طلب‌کار هستیم، برخی از همکاران، برای بازی، رقم‌هایی را طلب می‌کنند که توانی برای پرداخت نخواهد بود و این می‌شود که تهیه کننده مجبور می‌شود؛ نقش‌ها را بفروشد. خود بازیگران هم باید رقم‌های معقول‌تری را پیشنهاد بدهند تا جای آن‌ها افراد غیرمرتبط به هنر وارد این فضا نشوند.

انتهای متن/چ