بسمه تعالی

جناب آقای دکتر مطهری با عرض سلام و ادب.

احتراما اینجانب به سیاق حضرت عالی که عادت به نوشتن نامه های سرگشاده به رهبری و دیگر مسئولین نظام دارید، سوالات و انتقادات خود نسبت به سخنرانی اخیر شما در دانشگاه فردوسی مشهد را به صورت نامه ای سرگشاده خدمتتان مطرح می کنم به امید آنکه همانگونه که حضرت عالی احتمالا انتظار پاسخگویی از مخاطبان نامه های تان را دارید، داشتن این انتظار از جانب بنده را بعید نپندارید.

سوالاتم را طی چند مقدمه ی مشخص مطرح می کنم و امیدوارم در هر قسمتی از این مقدمات که اشکالی وارد می دانید مطرح بفرمایید.

اولا اینکه جمهوری اسلامی دشمنانی داخلی دارد که به هر دلیل قصد براندازی نظام را دارند و از هر فرصتی برای این کار استفاده می کنند. دوما اینکه اعتراضات به نتایج انتخابات (که بعضا برخی از عوام مردم هم به دلیل داشتن شبهه و نه از روی دشمنی با آن همراه بودند) محمل مناسبی برای این گروه ها بود تا از این فضای متشنج برای مقاصد شوم خود استفاده کنند و استفاده کردند.

سوما اینکه این گروه ها با توجه به اینکه برای براندازی به حمایت توده ی مردم نیاز دارند، از هر فرصتی برای جو سازی علیه نظام و گسترش شایعات و اتهامات استفاده کرده و عده ای را برای رسیدن به مقاصد خود با خود همراه می کنند.

حال سوال بنده اینجاست که با توجه به این شرایط، که عده ای چون گرگ در انتظار کوچکترین حرکت تحریک آمیزی نشسته اند، دادن تریبون به سران معترض باعث ملتهب تر شدن فضا نمی شود؟ آیا عاقلانه تر این نیست که نظام در جلسه ای غیر علنی و در آرامش موارد اعتراضی را بررسی و پاسخگوی شبهات باشد؟ و آیا این کار انجام نشد؟ شمایی که می فرمایید پس از انتخابات کاندیدای پیروز باید مخفی می شد تا شرایط فرو کش کند به نظرتان حضور سران معترضین در انظار عمومی و احتمالا انجام سخنرانی تحریک آمیز باعث شعله ور تر شدن آتش فتنه نمی شد و آیا فکر نمی کنید در این شرایط بسیاری در انتظار پاسخ باقی نمانده و در آن صورت فاجعه ای هولناکتر از آنچه روی داد اتفاق می افتاد؟

 ماجرای محاکمه ی علنی سران فتنه نیز در ادامه ی همین ماجراست. به نظر شما حضور این افراد در جلسه ی دادگاه باعث دادن بهانه به دست براندازان نیست که مجددا همین را دستاویز کرده و نظامی که حفظ آن از اوجب واجبات است را با تهدید و چالش مواجه کند؟ با توجه به اینکه عدم تمکین این افراد به فرمان رهبری در نماز جمعه 29 خرداد 88، نظام را به لبه ی پرتگاه کشاند، در این صورت آیا فکر کرده اید در صورت اعلام حکم اعدام (که بسیار محتمل است)، همین مراکز حقوق بشری و همین دول غربی که بهانه های آنها دغدغه ی شما شده است، چه قهرمان سازی از این افراد کرده و چه بازی ها که سر نظام در نمی آورند؟ آیا وقوع این اتفاقات شرایط را سخت تر از حالت کنونی نمی کند؟ لطفا پاسخ دهید...

 در جایی فرموده بودید نظر رهبری در مورد فلان مطلب و دستورشان حکم حکومتی نبوده و ما می توانیم خلاف آن عمل کنیم. این دیدگاه آیا شما را به یاد مسائل رخ داده در مجلس ششم و ماجرای قانون مطبوعات نمی اندازد که دقیقا با همین دلیل می خواستند نظر رهبری را دور بزنند و در آنجا کسانی که امروز در مورد حصرشان سخن می گوییم به حمایت از فرمان رهبری پرداختند؟ این برای شما زشت نیست؟ به نظرتان رهبری در جایی که نظر خود را مطرح می کنند خود بهتر نمی دانند که اگر مصلحت بزرگتری در میان نباشد نباید آن نظر را بگویند و اگر نظری مطرح می کنند قصدشان انجام یافتن آن امر است و این یعنی حکم حکومتی؟

در جای دیگری فرمودید نظر رهبری مبنی بر حصر را خلاف عدالت می دانید. با توجه به اینکه دارا بودن عدالت از ویژگی های اصلی ولی فقیه می باشد و در صورت عدم آن، رهبری خود به خود از ولایت ساقطند و ادامه ی رهبری ایشان در حکم طاغوت است، لطفا به صورت مشخص نظر خود را درباره ی ادامه ی ولایت مقام معظم رهبری بیان بفرمایید.

در انتظار پاسختان هستم.