به گزارش صدای دانشجو؛ ششم فروردین مصادف است با مهم ترین اتفاق در سیاست داخلی جمهوری اسلامی از آغاز انقلاب تاکنون. اما متاسفانه مغفول مانده است. در 6 فروردین 68 بالاخره امام خمینی (ره) بعد از 4 سال تحمل اقدامات و انحرافات مرحوم منتظری نهایتا نامه ی معروف خود را به ایشان با آن کیفیت نوشتند و ایشان را عزل کردند.
رفتاری که امام با مرحوم منتظری داشتند از نظر من در تاریخ اسلام خیلی شبیه است با رفتار امیر المومنین با جناب زبیر،
هر دو جزو پیشتازین بودند آن یکی دراسلام دیگری در انقلاب هر دو خدمات مهمی به اسلام و انقلاب کردند جناب زبیر جزو افرادی بود که از اول با خلافت ابی بکر مخالف بود و آشکارا مخالفت کرد و از همان اول قائل به خلافت و ولایت امیرالمومنین علی (ع)  بود. مرحوم منتظری هم چنین بود جزو کسانی بود از اول یار امام بودند اصلا یکی از اصلی ترین تئوریسن های ولایت فقیه ایشان بودند، زبیر شاگرد مکتب پیامبر و امام علی بود منتظری هم شاگرد بروجردی و امام. در نهایت هم زبیر مقابل امیر المومنین ایستاد منتظری هم مقابل امام. ضمنا انحراف هر دو هم از بیتشان ایجاد شد. امیرالمومنین در مورد زبیر گفت که وی در آتش است، امام هم تلویحا منتظری را در قعر جهنم دانست و برای نجات وی از آتش جهنم به وی توصیه ای کرد.
اصلا نسبت اسلام و حکومت اسلامی با افراد همواره این چنین بوده سابقه ی خدمات افراد تا وقتی ارزشمند است که فرد در همان مسیر بماند و هر گاه رفتاری متضاد و متعارض خدمات گذشته سر زند آن سوابق هم بی فایده است.
در صدر اسلام کرارا شاهد این موضوع هستیم. اصلا مخالفان امیر المومنین همگی از صحابه ی پیامبر بودند هر سه جنگ حضرت علی با سران و مدعیان مسلمان بود. که روزی در رکاب پیامبر شمشیر می زدند اما حال فعلیشان خلاف سوابق آنها بود و قطعا ملاک هم حال فعلی است.
در تاریخ انقلاب نیز این پدیده وجود داشت چه بسیاری از افرادی که در پاریس و عراق همراه امام بودند با هواپیما با ایشان به تهران آمدند و در انقلاب منشا خدمات بودند اما نتوانستند خود را حفظ کنند، بعضا به آن قدر منحرف شدند که به جرم خیانت توسط دادگاه های جمهوری اسلام به اعدام محکوم شدند. مرحوم منتظری نیز یکی از این کسان بود که علی رغم سبقه ی طولانی در مبارزات و همراهی انقلاب عاقبت منحرف شد.
موسوی و کروبی و قطب زاده و طباطبایی و خاتمی و بازرگان و که و که همگی این چنین بودند امروز هم که جناب آیت الله متاسفانه وضعیتی این چنین دارد.
باز نظر من وظیفه ی جنبش دانشجوی در باره ی این حادثه و حوادث مشابه اولا پر رنگ کردن و به قولی زنده نگه داشتن ماجراست.
جنبش دانشجویی باید روی این موضوع مانور دهد تا از یادها نروند چه بسا که دشمن به دنبال همین از یاد رفتن هاست. ثانیا روشنگری و تبین کند باید روشنگری کند که اگر امام به منتظری گفت ساده لوح از کجا بود یا اگر رهبری گفت خائن برای چه بود
ثالثا با دقت به اصول کلی اسلام و انقلاب افرادی که امروز در این زمره هستند را شناسایی کند زبیرها و طلحه ها را بشناسند. نصیحت کند و اگر اصلاح نشدند به مردم معرفی کنند البته با روشنگری و از روی حساب و کتاب.

مسعود انصاری اردلی* مسئول واحد سیاسی بسیج دانشجویی دانشگاه صنعتی همدان

انتها پیام/م