به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از خبرگزاری دانشجو، صبح امروز جمعی از نخبگان، مدال‌آوران و اساتید دانشگاه صنعتی شریف با رهبر انقلاب دیدار کردند. حسنی، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه شریف در این دیدار به سخنرانی پرداخت که متن آن به شرح زیر است: 

بسم الله الرحمن الرحیم

حضرت آقا سلام

خیلی از بزرگواران حاضر در این جمع، آرزوی صحبت در مقابل شما را داشتند. حتی متن صحبت‌هایشان را نیز آماده کرده بودند و با نظرگیری از جمع، این متن‌ها اولویت بندی نیز شده بود. اما با توجه به نظر مسئولین برگزاری جلسه، به تعداد کمی از دوستان اجازه‌ صحبت داده شد و بالاخره حالا توفیق نصیب بنده شده تا خدمت شما عرایضم را ارائه کنم. در ابتدا چند نکته در مورد دانشگاه عرض می‌کنم. 

هدف از تاسیس دانشگاه در ایران، بوجود آمدن مرکز تربیت نیروهای وابسته به جریان سلطه در کشور بوده است و جهت گیری کلی دانشگاه‌ها در خدمت منافع استکبار و در خلاف جهت منافع ملی ما بوده است؛ بطور مشخص، دانشگاه شریف که اساسا برای شناسایی و تربیت نخبگان برای بکارگیری و بهره‌برداری در خارج از کشور تاسیس شد.

پس از انقلاب اسلامی و با شکل‌گیری انقلاب فرهنگی، اصلاحاتی در ساختار‌ها و نیروهای موثر در دانشگاه صورت پذیرفت؛ با این امید که ایده دانشگاه بومی و کارکرد آن را همراستا با منافع و آرمان‌های مردم ایران و نظام جمهوری اسلامی گردد. 

البته در سال‌های پس از انقلاب، دستاوردهای فراوانی از قِبَل دانشگاه عاید کشور شده است؛ شکل‌گیری و فراگیری گفتمان پیشرفت علمی، تقویت و توسعه‌ی زیرساختهای اساسی کشور، احیاء پدیده‌ی مهم جنبش دانشجویی با محوریت تشکل‌های انقلابی در دانشگاه‌ها و همچنین شکل گیری هییات دانشجویی و بالاخره، خروجی نیروی انسانی نخبه‌ی انقلابیِ علاقه‌مند به حل مسائل اساسی کشور؛ که سرآمد آن‌ها بدون شک شهدای دفاع مقدس و شهدای گرانقدر هسته‌ای هستند، از جمله‌ این دستاوردهاست. 

اما با نگاهی دقیق‌تر به وضعیت نهادِ علم در ایران، می‌توان فهمید که با وجود برخی دستاورد‌ها و حضور دانشجویان و اساتید انقلابی و دینمدار، دانشگاه هنوز شاکله و بافت مبتنی بر ارزش‌های متعالی دینی پیدا نکرده است. به بیانی دیگر، هنوز نمی‌توان گفت که خروجیِ دانشگاه، به طور قاعده‌مند، مبتنی بر ارزشهای اسلامی و انقلابی است؛ دستاوردهای فعلی نیز، مطلقا از ساختار‌ها و ساز و کارهای رسمی دانشگاه برنخاسته است. 

به نظر می‌رسد امثال احمدی روشن‌ها تک ستاره‌هایی هستند که نه با بهره‌گیری از امکان‌های نظام آموزش عالی کشور، بلکه با تکیه بر توان، ظرفیت، تلاش و نیروی ایمان خودشان درخشیدند وگرنه نظام فعلی دانشگاهی ما اساسا احمدی روشن تربیت نمی‌کند و به چنین افقی فکر هم نمی‌کند! 

مع‌الوصف، سوال اساسی برای نسل جوان و علاقه‌مند آن است که چگونه می‌توان دانشگاه را به طور حداکثری روی ریل انقلاب اسلامی آورد؟ چگونه می‌توان انقلابی حقیقتا فرهنگی در دانشگاه‌ها پدید آورد؟ چگونه می‌توان اطمینان حاصل کرد که روند کنونی علم و فناوری در دانشگاه‌ها موجب توسعه زدگی کشور نشود؟ 

خاصه آنکه به نظر می‌رسد انقلاب اسلامی هنوز نتوانسته است نرم افزارهای لازم مبتنی بر ارزشهای الهی، جهت ایجاد دانشگاه اسلامی را تولید کند. همچنین با توجه به عدم ثبات در دولتهای مختلف، نمی‌توان به سازوکارهای رسمی دولتی نیز امیدی داشت و حتی نهادهای پایدارتری نظیر شورای عالی انقلاب فرهنگی که به ایجاد تحولات ساختاری و بنیادین و طراحی‌های کلان و راهبردی و بلندمدت موظف شده‌اند نیز، با وجود مطالبات مکرر شما، هنوز توفیق درخوری نیافته‌اند! 

تلقی ما آن است که تحول در دانشگاه، لاجرم با تکیه به هسته‌های خودجوش انقلابی امکان‌پذیر است؛ دانشگاه، برای اصلاح خود ضرورتا باید به جوانان مومن و علاقه‌مند اعتماد کند و به آنان میدان اثر دهد؛ این، اساسا‌‌ همان معنای بسیج است؛ سپردن آینده‌ی کشور به دست جوانان مومن انقلاب. 

مسئولین باید بتوانند با ایجاد عرصه‌های مختلف برای حضور جوانان و حمایت از هسته‌های خودجوش انقلابی، زمینه ساز تحولات اساسی باشند. متاسفانه هنوز هم شاهد حمایت از جوانان انقلابی و عرصه و میدان دادن به آن‌ها، از طرف مسئولین دولتی نیستیم. 

تاکنون اتفاقات مبارکی در عرصه‌های مختلف در دانشگاه صنعتی شهید شریف توسط فرزندان بسیجی شما صورت گرفته است. از جمله شکل‌گیری حلقه‌های معرفتی و تربیتی با محوریت روحانیون انقلابی در دانشگاه و مثال دیگر در عرصه‌ علمی، راه اندازی حلقه‌های راه مهندسی ویژه دانشجویان سال‌های اول ورود به دانشگاه، در راستای ایجاد هسته‌های نخبگانی و با هدف پر کردن خلاءهای آموزشی دانشگاه، یکی از این تلاش‌هاست؛ که در ارائه‌ نگاهی کلان نسبت به مسائل عینی کشور بحمدالله به توفیقاتی هم دست یافته و در دوره‌هایی توانسته بیش از نیمی از ورودی‌های دانشگاه را با خود درگیر کند و از این مثال‌ها بحمدلله کم نیست. 

چنین حرکت‌هایی، آنچنان با اهتمام و جهت‌گیری رسمی دانشگاه متناسب نیست. با این وجود، سوال اساسی پیش‌گفته همچنان باقی است؛ اینکه با وجود تعارض و تباین بنیادین ساختار‌ها و سازوکارهای نهاد علم با جهتگیری توحیدی انقلاب اسلامی، چگونه می‌توان ظرفیت‌های دانشگاه را بطور حداکثری متوجهِ پیشبرد اهداف انقلاب کرد و در این مسیر، آیا نقش و تکلیف روشنی برعهده هسته‌های دانشجویی و تشکل‌های انقلابی، بطور خاص، خواهد بود؟ 

در آخر عرض می‌کنم جمع کنونی که خدمت شما رسیده‌اند، از حدود یکسال و نیم پیش اقدام به جمع آوری مدال‌ها نموده‌اند و اکنون نیز به آرزوی اصلیشان از این تلاش‌ها که‌‌ همان زیارت شماست، رسیده‌اند.

ما جمعی از دانشجویان و فارغ التحصیلانی که عمدتا شریفی بوده‌اند، با اهدای مدالهای خود خدمت جنابعالی قصد داشتیم تا نشان دهیم که همچنان بر آرمانهای حضرت روح الله استواریم و با امیدی که به آینده‌ی روشن این انقلاب داریم، آماده‌ایم تا در ذیل رهنمودهای حکیمانه‌ی شما تا آخرین قطره‌های خونمان را نثار انقلاب کنیم. 

البته خود معترفیم که این مدال‌ها هیچ ارزشی ذاتی ندارند و صرفا وسیله‌ای هستند برای ابراز ارادتهای انشاالله خالصانه‌ی این جمع محضر شما. امید است که بتوانیم دل شما را شاد کنیم.

انتهای پیام / چ