پایگاه اطلاع رسانی صدای دانشجوبه نقل از ائل پرس ،در ماههای پایانی مذاکرات هسته ای طرحی توسط کنگره آمریکا به تصویب رسید که دولت آمریکا را ملزم می کرد متن توافق هسته ای را پیش از امضا به کنگره ارایه کند و پس از تایید کنگره، مذاکره کنندگان آمریکایی حق دارند توافق مذکور را امضا کنند، طرح در لایه بیرونی و سطح نشانگر آن است که دست دولت آمریکا را برای اجرای آنچه در نظر دارد و درست می پندارد می بندد، اما لایه عمقی طرح نشان از یک وحدت راهبردی برای حصول نتیجه مطلوب و تقسیم نقش سیاسی داشت که این روزها به خوبی می توان فواید این طرح برای طرف آمریکایی را مشاهده کرد.

در برابر این طرح در فاصله اندکی مانده به پایان مذاکرات و اعلام توافق بر روی متن جمع بندی، طرحی در مجلس شورای اسلامی مطرح شد که در آن دولت ملزم بود متن توافق را برای تایید نهایی به مجلس ارایه کند، کمترین فایده طرح این بود که موازنه را میان قدرت نرم چانه زنی با طرف مقابل را در برابر طرح کنگره برقرار می کرد و از طرفی مجلسی که تا آن زمان در جریان جزئیات مذاکرات نبود، بنا به طرح  و به اجبار قانون جزئیات جهت نظارت در اختیارش قرار می گرفت. طرح با کلنجاری خاص و تغییر نهاد تایید کننده از مجلس به مجلس و شورای عالی امنیت ملی، گرچه از هدف ابتدایی دور شد اما تصویب شد و بندی در برجام مبنی بر فرصت دوماهه برای رد یا تایید کل برجام به مجلس ایران و کنگره آمریکا داده شد.

ظریف در اولین روزهای حضور خود در ایران به مجلس رفت و با سخنرانی و توضیحات خود، متن برجام را در اختیار رئیس مجلس برای بررسی و تایید قرار داد، با گذشت اولین روزهای شوک سیاسی جمع بندی توافق، موج انتقادات و حمایت ها فزونی گرفت و در این میان همه چشم ها خیره به نمایندگانی بود که باید متن را بررسی و تایید یا رد می کردند، روش خاصی برای بررسی متصور نبود و حتی برخی معتقد بوده و هستند که تایید برجام نیاز به ارایه لایحه از سوی دولت دارد نه ارایه دستی برجام و ترجمه مخدوش آن از سوی ظریف به لاریجانی و درخواست دوهفته بعد لاریجانی از وزارت خارجه برای ارایه ترجمه صحیح برجام.

بعد از این ماجرا داستان به جدل کوچک زاده و جلالی رسید و در این میان سخنانی رد و بدل شد که چیزی جز حاشیه بر اصل ماجرا نیافزود، داستان وقتی تلخ شد که رئیس مجلس وارد گود شد و به بهانه دفاع از خود، داستان تهمت سگ احمدی نژاد و مشایی را بدون هیچ دلیل و سندی همچون حرفهای خاله زنکی به میان کشید، که باز حاشیه را پر رنگ تر از متن کرد و برجام ماند و وظیفه نظارتی نمایندگان با تکلیفی نامشخص.

با گذر از این جریانات حال کار به جایی رسیده است که دولتی ها معتقدند، برجام نیازی به تصویب در مجلس ندارد و دولت در این زمینه اختیار تام دارد، این در حالی است که رهبر معظم انقلاب در بیاناتی صریح، طی مسیر قانونی تصویب برجام را که طرح مجلس اشاره داشت، ضروری عنوان کردند، حال با توجه به این برهان روشن، رسانه های دولتی و اصلاح طلب بدنبال آنند که مسیر قانونی مورد ترسیم را از مجلس به شورای عالی امنیت ملی سوق دهند که در آن نظر دولت غالب است، مشخص نیست دور زدن مجلس به چه دلیل در این برهه اجرایی می شود در حالی که مذاکره کنندگان آمریکایی که هیچ، آمانو هم برای ارایه گزارش به کنگره رفت تا وحدت راهبردی و تقسیم نقش سیاسی در آمریکا به نحو احسن انجام پذیرد و این نیست جز اینکه دولت آمریکا نیاز اساسی بدین روند تصویب دارد و حال در ایران دولت محترم پس از ۲۲ ماه لاپوشانی جزئیات مذاکرات، اکنون با جنجال رسانه ای به طرق خاص درصدد آن است که مجلس را دور بزند و خواسته خود را بدون طی مسیر قانونی به کرسی نشاند، حال مشخص نیست مسیری را که دولت برای کنار زدن قانون و قانون گذار طی می کند باید چه نامیده شود، اما نیست جز ناهنجاری ذاتی  دولت مردان برخی دولت ها برای عدم تمکین و احترام به قانون و شان مجلس که پیش از این نیز مسبوق به سابقه است با جنجال های سال های اخیر.

عدم تمکین به قانون و دور زدن نمایندگان ملت، نشان از رفتاری طاغوتی دارد که در برخی بروز می کند. نام و نشان اسلامی دلیل بر آن نیست که در فردی که در مسند امور است رفتار طاغوتی بروز نکند، آن کسی که می خواهد نمایندگان را از عمل به وظیفه ذاتی مسئولیت خود بازدارد و یا آنان را به اصطلاح سنگ قلاب کند، دانسته یا نادانسته رفتار طاغوتی از خود بروز داده است، در پیش از انقلاب نیز مجلس به جز دور اول مشروطه  تبدیل شد به مجلسی فرمایشی که هرچه قدرت مداران می خواستند، مجلس و نمایندگانعامل بودند و شهید مدرس و مصدق در تاریخ مانا شدند از برای اینکه در برابر استبداد ایستادند، وجود استبداد با حک.مت سلطنتی عجین است اما عدم وجود سلطنت مبنی بر این نیست که دیگر استبداد نتواند حضور داشته باشد در عرصه فردی یا جمعی آن، می شود نظامی دموکراتیک باشد اما برخی مسئولین آن با استبداد فردی یا باندی و رسانه ای نظر خود را غالب جلوه دهند و گاه با وقاحت تمام نمایندگان ملت را از رسیدگی به وظیفه قانونی به طرق مختلف بازدارند و تلخ تر اینکه بخواهند هزینه انجام وظیفه را آنقدر در افکارعمومی بالا برند که کسی جرات سخن راندن داشته باشد چه رسد عمل به وظیفه قانونی و تاریخی.

رفتار برخی رسانه ها به حمایت از تفکر استبدادی دولت مبنی بر عدم نیاز تصویب برجام در مجلس آنقدر مشمئز کننده است که نمی توان در این هوای آلوده به استبداد رسانه ای و سیاسی کاری نفس آزاد اندیشی کشید. کسانی که روزگاری شعار زنده باد مخالف من! را  سر می دادند و دموکراسی را قبله سیاسی خود می دانستند و آنگاه طرف ارزشی را متهم به استبداد می کردند، امروز با جنجال رسانه ای بر آن شده اند تا یک نهاد مردمی و دموکراتیک را از انجام وظیفه قانونی و تاریخی بازدارند، چه می توان گفت در برابر این نابهنجار هنجار جلوه کن؟!

نمایندگان مجلس شورای اسلامی باید بدانند اکنون در بهره ای تاریخی هستند که آیندگان به کررات در مورد آن به قضاوت خواهند نشست، همانند مایی که بارها و بارها سر کوفت قراردادهایی همچون ترکمنچای را بر سر نخبگان و ملت آن زمان زدیم، آیندگان قضاوت خواهند کرد درباره رای و عمل نمایندگان ملت و همچنین دولت مردان، گرچه برجام هیچ نسبتی با ترکمنچای نداشته و ندارد، اما عمل به وظیفه قانونی محل قیاس نمی شناسد، اکنون باید مدرس وار استبداد رسانه ای را شکست و به وظیفه قانونی عمل کرد و نهراسید از هزینه سیاسی، اکنون زمان تکرار سخنان خاله زنکی برای تغییر جو مجلس و حاشیه سازی نیست که برای حفظ جایگاه مجلس، عمل مدرس وار لازم است نه دعوی زرگری، امید که این استبداد بشکند!!!