به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل ازشبنم ها؛  هفته گذشته خبر  تصویب طرح بیمه زنان خانه‌دار که  سه فرزند یا بیشتر دارند در مجلس شورای اسلامی  تحسین بسیاری از اقشار مردم را برانگیخت. اینکه مجلس شورای اسلامی در راستای تصویب بند تازه‌ای از لایحه برنامه توسعه ششم گام تازه‌ای برداشته است امری خوشایند است اما ظاهراً قیدی در این بند آمده است که کم توجهی نمایندگان محترم به پاره ای از مسائل را نشان می دهد.

بی شک بیمه زنان خانه دار یکی از کارهایی است که اگر از مرحله تصویب و تأیید خارج شود و جامه عمل بپوشد در حل بسیاری از مشکلات جامعه راهگشا خواهد بود و حداقل نیمی از افراد مؤثر در بطن جامعه را که نقش تربیتی مهمی دارند به امنیت نسبی خواهد رساند. اما آنچه در این میان قابل توجه است شرط تعداد فرزندان در این طرح است که اما و اگرهای بسیاری را در پی خواهد داشت.

اگر قرار است زنان خانه دار بیمه شوند مسئولان یا باید قید و شرط ها را بردارند و همه زنان را به صورت یکسان مشمول این طرح گردانند یا اولویت ها را تغییر دهند. دو زن خانه دار را در نظر بگیرید که یکی سه فرزند و بیشتر دارد و به واسطه این فرزندان آینده ای روشن تر و پشتوانه ای محکم تر در انتظار اوست و می داند اگر در روزگار پیری درآمدی هم نداشته باشد قطعاً فرزندانش، وی را رها نخواهند کرد و گذران امور برایش ناممکن نخواهد بود و دیگری زنی است که بنا به خواست خدا و روی بد روزگار از داشتن فرزند محروم است و خداوند بزرگترین نعمت خود را از وی دریغ کرده است و به همین جهت در ایام کهولتِ سن، پشتوانه ای ندارد و هیج امکانی برای حمایت در انتظارش نیست ، در مقایسه این دو قشر کدام یک  برای بیمه شدن از سوی دولت ارجحیت دارند؟

همچنین گروههای دیگری نیز هستند که در این طرح مجلس شورای اسلامی نادیده گرفته شده اند. بسیارند بانوانی که با داشتن یک یا دو فرزند بیمار، معلول  و دارای مشکلات خاص به ناچار تمام زندگی خود را وقف این فرزندان می کنند و به دلیل مشکلات مالی و ژنتیکی از داشتن فرزند بیشتر محروم می شوند. این مادران فرزندانی دارند که هرگز نمیتوانند به عنوان پشتوانه  به آنها نگاه کنند و امیدی برای روزگار پیری ندارند. همچنین مادرانی هستند که پس از تولد فرزند اول یا دوم خویش به دلیل بیماری لاعلاج خود یا همسر از داشتن فرزند بیشتر محرومند و هستند مادرانی که با داشتن یک یا دو فرزند با فوت زودهنگام همسر، تمام عمر و جوانی خویش را فداکارانه به پای فرزندان می گذارند و از ازدواج مجدد امتناع می کنند. باید از نمایندگان محترم بپرسیم سهم این مادران از بیمه زنان خانه دار در کجای طرح شما قرار دارد؟

اگر هدف از قرار دادن شرط تعداد فرزندان در بیمه بانوان خانه دار تشویق آنها به فرزند آوری است قطعاً راههای بهتری برای این کار وجود دارد که با آن مسئولان ، هم می توانند بر افزایش فرزندآوری اطمینان داشته باشند  و هم در حق هیچ قشر و گروهی از زنان خانه دار  اجحاف نمی شود.

آنچه مسلم است در جامعه ای که مشکلات اقتصادی یکی از دغدغه های  مهم است با رفع این مشکلات و یا قرار دادن تسهیلاتی برای فرزندان متولد شده می توان خیال والدین را از برخی جهات آسوده کرد و آنها را به داشتن فرزند بیشتر تشویق کرد. به عنوان مثال  پدر و مادری که بدانند فرزند آنها در سن کودکی از امکانات خاصی مانند درمان رایگان یا آموزش رایگان برخوردار می شوند با کنار نهادن بخشی از دغدغه های فکری ، آسوده خاطر می شوند و  برای داشتن فرزند بیشتر برنامه ریزی می کنند. همچنین دادن تسهیلات و بودجه به پدران هنگام تولد فرزندان می تواند در این امر راهگشا باشد. و راههای بیشماری که قطعا همه دولتمردان و سیاستمداران به آنها واقف هستند.

در پایان  امید است نمایندگان محترم مجلس شورای اسلامی در تصویب طرح های مثبت و کارامد جامعه توجه بیشتری داشته باشند و همه جوانب را در نظر بگیرند تا در حق هیچ گروهی اجحاف نشود زیرا اگر قرار است طرحی اجرا شود شایسته تر آن است که به طور کامل و بدون کم و کاست صورت پذیرد. 

یادداشتی از سمیه نوش آبادی

انتهای پیام/چ