به گزارش پایگاه خبری تحلیلی صدای دانشجو، به نقل از آناج، مبدع شیوه "بگم بگم" محمود احمدی نژاد بود. او در مناظرات سال 888 برای از میدان به در کردن رقبا تهدید به افشاگری کرد و البته بخشی از ناگفته‌‌ها را گفت و خود را بالا کشید. بعدها بگم بگمِ احمدی نژاد، چماقی شد در دست منتقدانش و حال؛ عارضه‌ی بگم بگم به منتقدان "آن مرد رفته" سرایت کرده است.

روحانی دیروز در قزوین رسماً از پروژه بگم بگم رونمایی کرد. او گفت: "در روزهای آینده و فرصت‌های پیش‌رو، برخی حقایق را که تاکنون به مردم نگفته‌ام، خواهم گفت که چگونه برخی بجای کمک به ملت و پیشرفت ایران، ‌هر روز سنگ‌اندازی کردند"

سعید لیلاز اقتصاد دان حامی دولت نیز از روحانی خواسته ملاحظه را کنار بگذارد و دست به افشاگری بزند! اما نکته اینجاست که دولت روحانی دولت تناقض‌هاست. از یک سو روحانی تهدید به بگم بگم می‌کند و از سویی دیگر همین چند روز قبل سخنگوی دولتش در مذمت بگم بگم نطق به راه می‌اندازد. نوبخت در کنفرانس خبری هفته گذشته گفته بود: "به هر حال ما جو جامعه را متشنج نمی‌کنیم، بگم بگم راه نمی‌اندازیم و کاغذ به دست نمی‌گیریم"

در این یک هفته چه اتفاقی افتاده که روحانی به بگم بگم متوسل شده؟! آیا جز این است که روحانی در یک فضای منطقی حرفی برای دفاع ندارد؟ بگم بگم اگر بد است برای همه بد است. این را سایت حامی دولت می‌گوید. عصر ایران چند ماه قبل نوشته بود: "نمی‌شود از بگم، بگم‌های احمدی نژاد خسته باشیم و از روحانی بخواهیم بگم، بگم‌ها را تکرار کند. باید رسم غلط افشاگری‌ها به پایان برسد."

استنباط روحانی استنباط درستی است. او برای موفقیت چاره‌ای جز غوغا سالاری ندارد. فضای منطقی مساوی با باخت روحانی است. روزهای آینده از روحانی حرفهایی خواهیم شنید که ربطی به نیازهای واقعی مردم نخواهد داشت.

انتهای پیام/چ