به گزارش صدای دانشجو به نقل از فارس، از زمان اعدام شیخ نمر باقر النمر توسط رژیم آل سعود که اعتراضات گسترده‌ای را در کشورهای محتلف برانگیخت روابط ایران و عربستان وارد یک فاز کاملا جدید شد. به دنبال اعتراضات علیه این اقدام ریاض و حمله به سفارت و کنسولگری این کشور در ایران، حکام آل سعود از فرصت استفاده کرده و روابط میان دو کشور را به سمت تقابل مستقیم کشاندند تا بتوانند اهداف ضد ایرانی خود را که از مدتها پیش کلید زده بودند کامل کنند.

عادل الجبیر وزیر خارجه عربستان هفته گذشته در اقدامی یک طرفه از قطع همه روابط دیپلماتیک عربستان با ایران خبر داد و ضمن فراخواندن دیپلماتهای سعودی سفیر و دیپلماتهای ایرانی را نیز از این کشور اخراج کرد. همزمان آل سعود تلاشها و فشارهای خود را به متحدان خود در منطقه و دیگر کشورها افزایش داد تا بتواند با قطع روابط سایر کشورها فشار علیه ایران را در مجامع بین‌المللی افزایش دهد.

تلاشهای گسترده عربستان در نهایت منجر به قطع روابط چند کشور درجه چندم با ایران شد. بحرین، جیبوتی و سودان کشورهایی بودند که دعوت ریاض را پذیرفتند و بدون فوت وقت روابط خود را با ایران قطع کردند. در این میان کشورهای عربی دیگر نظیر امارات متحده عربی، کویت، اردن و.. که عربستان انتظار زیادی از آنها داشت تنها به محکوم کردن حمله به سفارت ریاض در تهران بسنده کردند و از اقدام بیشتر خودداری کردند.

مقامات سعودی همچنین تلاش گسترده‌ای برای همراهی کشورهای نظیر پاکستان و امارات انجام دادند. محمد بن سلمان جانشین ولیعهد عربستان سعودی روز یکشنبه در جستجوی حمایت پاکستان در کشمکش کنونی دیپلماتیک با ایران، وارد اسلام آباد شد. او دومین مقام عالی رتبه سعودی بود که طی سه روز گذشته به پاکستان سفر کرده بود. پیش از او عادل الجبیر وزیر خارجه به همین منظور با نواز شریف نخست‌وزیر و دیگر مقامات پاکستانی جهت جلب پشتیبانی اسلام آباد در تقابل با تهران دیدار کرده بود. در پایان تلاش عربستان برای جلب حمایت اسلام آباد ناکام ماند و پاکستان حاضر به تغییر موضع مستقل خود در بحران بین تهران و ریاض نشد.

یک مقام ارشد وزارت خارجه پاکستان در این زمینه گفت: سیاست ما مشخص است. ما در تنش بین دو کشور اسلامی، بیطرف خواهیم ماند. اگرچه ما دخالت ایران در امور داخلی عربستان سعودی شامل واکنشش به اعدام شیخ نمر را محکوم می‌کنیم اما ما بخشی از تهاجم نظامی علیه کشوری در منطقه نخواهیم بود.

آل سعود حتی موفق نشد رضایت امارات متحده عربی برای قطع رابطه با ایران را جلب کند. دولت امارات برای خالی نبودن عریضه فقط حمله به سفارت ریاض در تهران را محکوم کرد و علیرغم اینکه وزیر خارجه این کشور اعلام کرد که در روابط تجاری میان ایران و امارات اغراق شده است اما آنها حاضر نشدند همین روابط را نیز قطع کنند.

البته این مساله نشان دهنده وزن سیاسی کم آل سعود و از سوی دیگر وزن سنگین ایران در معادلات و روابط منطقه‌ای است.

آل سعود به غیر از تلاشهای خستگی ناپذیر خود طی یک هفته گذشته برای متقاعد کردن کشورهای منطقه علیه ایران، چشم و امید زیادی به نشست کشورهای عضو اتحادیه عرب بسته بود تا بتواند ضربه آخر را محکمتر به ایران وارد کند و به غیر از میکرو استیت‌(کشور کوچک)هایی نظیر بحرین، جیبوتی و سودان کشورهای دیگری را نیز وارد کمپین ضدایرانی خود کند.

نشست اتحادیه عرب روز یک شنبه با حضور وزرای خارجه عضو این اتحادیه برگزار شد. وزرای خارجه اتحادیه عرب در پایان نشست خود با صدور بیانیه‌ای، ایران را «مداخله گر» در امور منطقه خوانده و این دخالت‌ها و همچنین حمله به سفارت عربستان در تهران را محکوم کردند. وزیر خارجه عربستان در این بیانیه مدعی شد که مواضع کشورهای عربی برای توقف تجاوزات ایرانی قوی و محکم است.

«عادل الجبیر» تاکید کرد که نشست امروز یک پیام روشنی برای ایران داشته است و آن این است که اتحادیه عرب با دخالت در امور کشورهای عضو این اتحادیه مخالف است.

با این حال این بیانیه ضدایرانی کاملا توخالی بود و نشان از شکست کامل ریاض در همراه کردن نزدیکترین متحدان خود علیه ایران بود. علیرغم اینکه عربستان طی چند روز گذشته کارزار جدی برای تشکیل ائتلاف علیه ایران به راه انداخته بود و احتمالا پولهای کلانی در این راه صرف کرده بود اما در این بیانیه هیچ اقدام عملی گنجانده نشده است و محتوای آن هیچ راهکار مشخصی را علیه ایران پیش بینی نکرده است.

کشورهایی مثل عراق و لبنان مخالفت جدی و آشکار خود را با بندهای این بیانیه اعلام کردند. ابراهیم جعفری وزیر خارجه عراق در توضیحاتی راجع به بیانیه پایانی نشست اتحادیه عرب درقاهره گفت: ما با بند مربوط به محکومیت دولت ایران، بخاطر حمله تظاهرکنندگان به سفارت سعودی در تهران مخالفت و اعلام کردیم که حمله چند شهروند را نباید به پای دولت ایران نوشت. نبیل العربی دبیر کل اتحادیه عرب نیز گفت: همه کشورهای عربی از موضع عربستان در قبال ایران حمایت کردند، اما عراق و لبنان موضعی دیگر دارند.

این در حالی است که به مواضع کشورهایی مانند «الجزایر» و «مغرب» در خصوص این بیانیه نیز اشاره‌ای نشده است. 

البته این مساله چندان هم غیرقابل پیش بینی نبود چرا که اساسا عربستان و متحدانش در منطقه «ابزار واقعی» برای اقدام عملی علیه ایران ندارند و مجبور هستند تنها به الفاظ و تهدیدهای توخالی بسنده کنند. عربستان سعودی و متحدانش که سالانه چندین میلیارد دلار صرف خریدهای تسلیحاتی می‌کنند اکنون در یمن گرفتار شده و حتی قادر نیستند کمیته‌های دفاع مردمی یمن که متشکل از نیروهای مردمی و شبه نظامیانی با دستان خالی را شکست دهند. آل سعود همچنین در مساله سوریه یک بازنده تمام عیار است و حمایتهای کلان آنها از گروههای تروریستی برای ساقط کردن بشار اسد از قدرت راه به جایی نبرده است.

مسائل اخیر در روابط ایران و عربستان یک بار دیگر جایگاه دیپلماتیک و وزن سیاسی تهران و ریاض را برای آنها اثبات کرد؛ جاییکه تلاشهای گسترده این کشور برای بحران آفرینی و تحریک ایران تنها به سوژه‌ای برای جُک و طنر در داخل ایران تبدیل شد!

از نظر نظامی نیز آنها شان و منزلت ایران را به خوبی درک می‌کنند چرا که طی چند دهه گذشته یک بار طعم قدرت نظامی ایران را چشیده‌اند. آنها با حمایتهای مالی و تسلیحاتی هنگفت، صدام حسین دیکتاتور وقت عراق را به جنگ ایران فرستادند اما دست از پا درازتر به خانه برگشتند. این درحالی بود که شرایط ایران در زمان جنگ تحمیلی با شرایطی که اکنون در آن هستیم بسیار متفاوت بود. کشورهای مرتجع منطقه در آن زمان با این تفکر که ایرانِ برآمده از انقلاب، قدرت سازماندهی چندانی ندارد و به دلیل مشکلات ناشی از انقلاب توان جنگیدن با قدرتی مثل صدام را ندارد خود را به ورطه جنگ با ایران انداختند اما به هیچ یک از اهداف خود نیافتند.

انتهای پیام/ح